یک "نمایش در نمایش" دیدنی / نگاهی به نمایش "کلفتها" اثر ژان ژنه و با طراحی و کارگردانی علی اکبر علیزاد
حسن پارسائی: نمایش "کلفتها" علیاکبر علیزاد تا لحظه آخر ذهن و احساس تماشاگران را به صحنه و بازی تماشایی بازیگران معطوف میکند.
حسن پارسائی: نمایش "کلفتها" علیاکبر علیزاد تا لحظه آخر ذهن و احساس تماشاگران را به صحنه و بازی تماشایی بازیگران معطوف میکند.
حسن پارسائی: شیوه اجرا، شیوه بیان و حرکت بازیگران، در نمایش "سیزیف" نوعی غرابتنمایی و بداعت بیپشتوانه است.
حسن پارسائی: کمدی تراژدی "روز پزشک" به نویسندگی و کارگردانی فرزام رنجبر به رغم ضعفهای محدودش، اجرایی دیدنی و از لحاظ محتوایی تاویلدار و به طور نسبی متکی بر طراحی و ساختار است.
حسن پارسائی: نمایش "نقاشی اشر" به قلم محمدحسین معارف و کارگردانی فریبرز کریمی پر از "خود اظهاریهای بیاهمیت"، "پراکندهگویی" و در کل، چندین موضوعه است.
حسن پارسائی: نمایش "لوله" به نویسندگی و کارگردانی علیرضا اجلی از نظر اجرایی و محتوایی بیساختار، شلوغ، پرهرج و مرج و مبهم است.
حسن پارسائی: یک بیمار پارانوئیدی که نامش ظاهراً "اژدهاک" است، لب به روایتی میگشاید که در آن شکایت و گلایه است.
حسن پارسائی: نمایشنامه "شکار گرگ" از نظر نشانهشناسی، تاویل، تعلیق، قرینهسازی و تمثیلی کردن موضوع و حادثه در نوع خودش ستودنی و زیباست
حسن پارسائی: "آوانتاژ" بر اساس خاطرهگوییهای تک نفره و نوبتی با میزانسن خطابی، رو به تماشاگران اجرا میشود که لابلای آن چند صحنه کوتاه دو نفره هم در نظر گرفته شده است.
حسن پارسائی: بیتوجهی به نظام نشانهشناسی بصری و محتوایی در صحنههای نمایش "سیم و سرمه" جزو ضعفهای این اجرا است.
حسن پارسائی: "مثل من، مثل تو" نمایشی مستندگونه، تماتیک و انتقادیست که در نوع خود هنرمندانه و دیدنی است.