حسن پارسائی: پانتومیم "فقط استخوانها" با طراحی و اجرای توماس مونکتن از کشور فنلاند؛ بسیار ماهرانه، هنرمندانه و همزمان سرشار از حرکات نمایشی تاویلدار و زیبا است.
حسن پارسائی: نمایش "تاریخ مردم کوچه و بازار ...." به کارگردانی سعید شیخی به علت پرداختن زیاد به موضوع شکنجه و بریدن کمیکوار دست و انگشت دافعهزا است.
حسن پارسائی: نمایش "یادداشتهای روزانه یک دیوانه" اثر نیکلای گوگول به کارگردانی جنت سلیم آوا از کشور آذربایجان اجرای زیبا، دیدنی و هنرمندانه است.
حسن پارسائی: نمایش خیابانی"اهم" به نویسندگی و کارگردانی مسعود براهیمی با رویکردی انتقادی بر آن است که ذهنیت جامعه و مسئولان را متوجه جانبازان بکند.
حسن پارسائی: مهمترین و برجستهترین ویژگی اثر "نمایش" نوشته ساموئل بکت به کارگردانی مسعود حقپناه، بیحادثهگی و عدم حرکت است که به طور پارادوکسیکالی خودش یک حادثه مهم و به عبارتی تراژدی مدرن دوران معاصر است.
حسن پارسائی: نمایش "استرالیا" کامران جباری یک روایتپردازی شخصی و صرفاً گزارشی است.
حسن پارسائی: نمایش "دختر سطلی" به کارگردانی فاتح بادپروا از لحاظ محتوا و متن، دادههای مهم و مشخصی برای تماشاگران ندارد؛ اما از نظر بازیگری و کارگردانی قابل توجه است.
حسن پارسائی: نمایش "بازگشت به خانه" محمد شاکری در قالب یک فلشبک به گذشته، زندگی مردی را که دوبار ازدواج کرده و هربار هم کارش به طلاق و جدایی کشیده در قالب یک روایت داستانگونه بیان میکند.
حسن پارسائی: نمایش آئینی، سنتی و موزیکال "دعای آفتاب" از ریتم و هماهنگی طراحی شده زیبا و دقیقی برخوردار است.
حسن پارسائی: "خانه سیاه است" محسن اردشیر به دلیل طراحیهای خوب و زیبا، موسیقی مناسب و نیز بخشهای دراماتیک اجرایی قابل تامل و دیدنی است.
