حسن پارسائی: نمایش "آرایشگر" (ویتسک، اثر کارل گئورک بوخنر) به کارگردانی حجت حسینی اجرایی در کل سلیقهای محسوب میشود و از دادهها و داشتههای روانشناختی و اجتماعی عمیق و خصوصیات اکپرسیونیستی متن اصلی بیبهره است
حسن پارسائی: نمایش "ما داریم از این خونه میریم" به کارگردانی حسین اکبرپور اجرایی به شدت دافعهزا است.
حسن پارسائی: آدمهای نمایش "یک هفته راه رفتن در بهشت" به کارگردانی سید محمد هادی هاشمزاده یا خیلی بد هستند و یا خیلی معمولی؛ برای این بد بودنها و معمولی بودنها هم هیچ دلیلی ارائه نشده است.
حسن پارسائی: نمایش "مرگ و دوشیزه" به کارگردانی سینا راستگو، به رغم برخی کاستیهای اشاره شده، در کل به دلیل انتخاب یک متن تاویلدار و تا اندازهای تعلیقزا و نیز داشتههای محدود اجراییاش حدوداً موفق بوده است.
حسن پارسائی: نمایش "من دیگری است" (رمبو در آفریقا) از نروژ به زندگی "آرتور رمبو" شاعر معروف فرانسوی میپردازد.
حسن پارسائی: نمایش "زندگی احمقانه" به کارگردانی دیوید دیواشویلی اجرایی نمایشی که طراحی قابل قبول دارد، بازی بازیگرانش نسبتاً خوب و کارگردانی آن هم پذیرفتنی است.
حسن پارسائی: نماش"دیالوگ در سرزمین عجایب" به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی چیزهای زیادی از یک نمایش مستند کم دارد.
حسن پارسائی: نمایش خیابانی "ملکوت" سعید خیراللهی از نظر طراحی و پردازش موضوع، ساختارمندی متن، کارگردانی و بازیگری، اجرایی زیبا، انتقادی و اجتماعی است.
حسن پارسائی: نمایش "یک خانواده محترم" به کارگردانی عادل عزیزنژاد اگر گرهافکنی تعلیقزایی داشت، امکان داشت تماشاگران با اجرایی تاًثیرگذار رو به رو شوند.
حسن پارسائی: نمایش "ماشین زمان" نتوانسته موضوع انتقادی و مناسب نمایش را در قالب اجرایی ساختارمند به نمایش بگذارند
