حسن پارسائی: اجرای " آوازهخوان خیابانهای منهتن" با بازی و کارگردانی میکائیل شهرستانی، پارادوکسیکال و متناقض است و صرفاً اجرایی اتوودیک و کارگاهی برای آموزش بازیگری است.
حسن پارسائی: نمایش "زن خوب ایالت سچوان" عبدالرضا اکبری را باید به ارتباط با نمایشنامه برشت دانست.
حسن پارسائی: نمایش کمدی موزیکال "بنگاه تئاترال" تماشاگران را میخنداند و سرگرم هم میکند، اما به هیچ وجه انتقادی یا اجتماعی و حتی داستانی نیست.
حسن پارسائی: نمایشهای ابزرد، موضوع و ساختاری ظاهراً ساده دارند، اما به علت انتزاعی بودن و تمثیلی شدن همه عناصر، کاملاً از نظام نشانهای نمایش پیروی میکنند.
حسن پارسائی: کاظم نظری در نمایش "نگهبانان تاج محل" با انتخاب متن، هدایت بازیگران و شکلدهی میزانسنها، اجرایی جذاب و دیدنی ارائه کرده است.
حسن پارسائی: نمایش "خُرده نان" به نویسندگی لوئی کالافرت فرانسوی و به کارگردانی کوروش سلیمانی "دوئودرام" دیدنی است.
حسن پارسائی: نمایش "خانه برناردا آلبا" علی رفیعی در حقیقت تمثیل و نمادی از جامعه بستهای است که در آن آزادی فکر و احساس، وجود ندارد و در کل اجرائی زیبا و دیدنی است.
حسن پارسائی: در نمایش "شاه لیر" بین دو مقوله "تاریخ" و "تم" یک تعلیق تحلیل نشدنی ایجاد شده و در کل، از لحاظ کیفیت اجرا، به نمایشنامهای حداکثری، نگاهی حداقلی شده است.
حسن پارسائی: نمایش "فاندو و لیز" به کارگردانی هوشمند هنرکار از نظر محتوا، بازیگری و کارگردانی، اجرایی دیدنی و قابل تامل است.
حسن پارسائی: نمایش "مردی به نام دایک" به کارگردانی مهدی میامی به خاطر انتخاب متن و ارائه محتوایی قابل تامل، ارزشهای تحلیلی موجزی را به نمایش میگذارد.
