حسن پارسائی: نمایش "تئاتر قجری" هجویه (پارودی) است که هدف از آن نه تنها هجو نمودن نسبی شاه، بلکه هجو کردن مدیوم تئاتر و حتی هجو نمودن نمایشنامه "در انتظار گودو" است.
حسن پارسائی: نمایش "پلاس، پلاس به توان 2" سینا شفیعی اساساً کمدی نیست، اما با سبک و سیاق کمدی اجرا میشود.
حسن پارسائی: نمایش"مرد شده" به نویسندگی، طراحی و کارگردانی آسو بهاری از نظر متن و اجرا، نمایشی ناتمام تلقی میشود.
حسن پارسائی: نمایش"صندوق ما راز داره" به کارگردانی نسیم یاقوتی ترکیبی از اجرای نمایش عروسکی و غیرعروسکی است که جنبههای نسبی مفرح و شادی بخش دارد.
حسن پارسائی: "پرتی" خواسته یا ناخواسته "بدلسازی برای تئاتر" است و هیچ ربطی به صحنه نمایش ندارد.
حسن پارسائی: نمایش "ورود آقایان ممنوع" به کارگردانی حسین شهبازی، اجرایی کلاژگونه از صحنهها و موقعیتهای متفاوت، گذرا و نسبتاً گزارشی است.
حسن پارسائی: نمایش "بلوطهای سوخته" به نویسندگی و کارگردانی اسماعیل فیروزی، نمایشی از لرستان است که در مواردی از نظر ساختاری، چگونگی اجرا و ژانر، حاوی نکات ناگفته و نانمودهای است
حسن پارسائی: "مائو بودن" به نویسندگی، طراحی و کارگردانی حامد سلیمانزاده، یک سخنرانی و گزارشدهی نوبتی است.
حسن پارسائی: نمایش "یرماغ" به کارگردانی مریم محمدی اجرایی مبتنی بر طراحی، نشانهواری، تحلیلهای شخصی تاویلدار و نمایشی است.
حسن پارسائی: نمایش "مده آ" نوشته هاینر مولر با کارگردانی ناهید حاجیمحمدی غیردراماتیک و عاری از تاویل است.
