نمایشی با فراز و فرودهای برجسته / نگاهی به نمایش "ماراساد" به کارگردانی ایمان اسکندری
حسن پارسائی: نمایش "ماراساد" گرچه ضعفهای دارد، اما ویژگیهای اجرایی اثر به مراتب برجستهترند و نمایش را در رده اجراهای دیدنی قرار داده است.
حسن پارسائی: نمایش "ماراساد" گرچه ضعفهای دارد، اما ویژگیهای اجرایی اثر به مراتب برجستهترند و نمایش را در رده اجراهای دیدنی قرار داده است.
حسن پارسائی: نمایش "پیانیستولوژی" از لحاظ نمایشی و دادههای بصری، اجرایی بسیار دراماتیک، هوشمندانه و هنرمندانه است.
حسن پارسائی: نمایش "چیدا" از نظر کاربری عناصر ساختاری اجرا، نمایشی بودن بازیها و به جلوه درآوردن داشتههای دراماتیک، اجرایی زیبا و دیدنی است.
حسن پارسائی: نمایش "ناگهان همه برمیخیزند به آوازی دیگر" به نویسندگی و کارگردانی سعیده آجربندیان در کارگردانی به طور نسبی موفق است و وجاهتها و داشتههای نمایشی هم برای دیدن دارد.
حسن پارسایی: در نمایش "شرقی غمگین " به نویسندگی سجاد افشاریان و کارگردانی سعید زارعی، موقعیتی که در اصل بسته نیست، به مثابه موقعیتی بسته و تنگنایی مورد ارزیابی نمایشی قرار گرفته است.
حسن پارسایی: پرفورمنس "خط آبی" بیشتر اجرایی بصری محسوب میشود و البته از بطن چنین نگرهای یک پارادوکس و تناقض شکل میگیرد.
حسن پارسایی: پرفورمنس کوریوگرافیک "شگ" به کارگردانی لوسی ایندنز از دادههای دراماتیکی حداقلی برخوردار است و بهجز یک صحنه از نمایش، مابقی اثر جذابیتها و گیراییهای بصری و نمایشی تأثیرگذار و تأویلداری ندارد.
حسن پارسایی: در نمایش خیابانی "جاده قیدار" مبالغه زیاد در موضوع و موقعیت پرسوناژ روی صحنه، عملا وجوه نمایشی اجرا را که در اصل باید برجسته میشد، به طور متناقضی تا اندازهای کمرنگ جلوه داده است.
حسن پارسایی: این اجرا که ظاهرا بازسازی و بازنمایی یک حادثه و موضوعی معین است، هیچ داده و داشتهای از این نوع ذهنیت را انتقال نمیدهد و عاری از عناصر ساختاری و نمایشی تعیینکنندهای مثل پرسوناژ، داستان و کنش دراماتیک است.
حسن پارسایی: "چای تلخ پهلو" صرفا از کارکرد فرهنگی و اجتماعی برخوردار است و در آن بر روشنگری و فعالیتهای گروهی و انجیو وار تأکید شده است.