حسن پارسائی: نمایش "چشمهای بسته از خواب"، از لحاظ موضوعی به خانوادهای میپردازد که در آن انفصال و گسیختگی عاطفی رخ داده و آنها حین این که با هماند، عملا با هم نیستند.
حسن پارسائی: نمایش "تور عروسی مامان" به تأثیرات یک حادثه بر عواطف و موقعیت پرسوناژها میپردازد.
حسن پارسائی: نمایش "چه کسی سهراب را کشت؟" به نویسندگی و کارگردانی شهرام کرمی روایت محور نیست و به موقعیتی تنگنایی که مبتنی بر شرایط روحی و روانی پرسوناژها است، میپردازد.
حسن پارسائی: نمایش "هفت عصر هفتم پائیز" نشانگر زمان وقوع یک رویداد هوایی است.
حسن پارسائی: نمایش "تاراجنامه" به نویسندگی بهرام بیضائی و طراحی و کارگردانی احسان مالمیر به دلیل روایتهای زیاد، وجه رواییاش بر جنبههای نمایشیاش میچربد.
حسن پارسائی: نمایش "مضحکه غریب" از لحاظ شکلدهی به ژانر "کمدی تراژدی موزیکال" قابل تأمل است و به دلیل نتیجهگیری نهایی نمایش که شکلگیری ژانر مورد نظر را ممکن و باورپذیر کرده، اجرایی نسبتأ دیدنی است.
حسن پارسائی: اجرای ترکیبی نقالی – نمایش "بیژن و منیژه" به طور نسبی زیبا، ابتکاری و همزمان نشانگر تأکید بر دادهها و داشتههای مضاعف "فرهنگی و نمایشی" است.
حسن پارسائی: نمایش "راز نقل آخر" به نویسندگی و کارگردانی حسین تفنگدار به رغم ضعفهایی که دارد؛ به خاطر داشتههای اجرایی زیبا و تأثیرگذار نسبیاش، اجرایی دیدنی است.
حسن پارسائی: نمایش "وقایع اتفاقیه مفقود الپدر" به کارگردانی مریم جلیلی مسائل دوره قاجار، حوادث مربوط به مشروطهخواهی و سپس دوره پهلوی اول و سردار سپه را بهانههایی برای به سخریه گرفتن تجددطلبی قرار داده است.
حسن پارسائی: نمایش "حکایت نیرنگ و اورنگ" واریتهای از موضوعات مختلف است.
