همراه با هجدهمین جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی (4)
کلاژی موضوعی و ساختاری بر روی صحنه / نگاهی به نمایش "چل گیس" به کارگردانی حسین جمالی
حسن پارسائی: نمایش "چل گیس" به کارگردانی حسین جمالی ساختار کلاژگونه از داستانهای حسن کچل، زورو و پینوکیو دارد.
حسن پارسائی: نمایش "چل گیس" به کارگردانی حسین جمالی ساختار کلاژگونه از داستانهای حسن کچل، زورو و پینوکیو دارد.
حسن پارسائی: نمایش "راز عروسک" به کارگردانی شیوا رضایی از دیالوگهای شاعرانه و گاه از نثر مسجع و زبان فارسی معمولی استفاده کرده که کارکرد نمایشی اجرا را ارتقاء داده است.
حسن پارسائی: نمایش تخت حوضی "میرزاکشون" در اصل اجرایی ترکیبی به شمار میرود که در آن از هجویه و مضحکه هم استفاده شده است.
حسن پارسائی: شیوه کارگردانی و اجرای " یله دیگ، بله چغندر" مثل خود متن نمایش بسیار ساده است.
حسن پارسائی: "برف سرخ" به کارگردانی شقایق فتحی گرچه ساختار روایی و نمایشی منسجمی ندارد، اما از لحاظ طراحی صحنه، بازی و استفاده خوب از برخی دیالوگها، نمایشی نسبتا جذاب و گیراست.
حسن پارسائی: نمایش "آرسن" با توجه به نمایشنامه رئالیستی و واقعگرایانه آن به شکلی رمانتیک کارگردانی شده است.
حسن پارسائی:"صبح یک روز لعنتی" به نویسندگی و کارگردانی حسن باستانی، نمایش "چند ژانری" است.
حسن پارسائی: نمایش "پسران تاریخ" به کارگردانی اشکان خیلنژاد حرفهای زیادی برای گفتن دارد و زیر طراحی و اجرای ساده آن موضوعی پیچیده با لایههای معنادار و پر از تناقض و پارادوکس نهفته است.
حسن پارسائی: مهمترین ویژگی نمایش "دشمن خدا" اجرای بازیگران آن است.
حسن پارسائی: در نمایش "سه خواهر"، به کارگردانی معجونی، دیالوگها و موقعیتهایی هر چند محدود و نسبی به متن و اجرا افزوده شده و همین سبب شده است که در مقاطعی از اجرا آمیزهها و چاشنیهای کلامی و رفتاری کمیک به اجرا افزوده شود.