همراه با سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر (27)
در این سرد خانه هم خبری نیست / نگاهی به نمایش "پستو" به کارگردانی کامران جباری و سید حسین موسوی
حسن پارسائی: "پستو" نمایشی ساده، معمولی، تکراری و همزمان ناقص است.
حسن پارسائی: "پستو" نمایشی ساده، معمولی، تکراری و همزمان ناقص است.
حسن پارسائی: "منظومهخوانی جمعی اودیسه" که از سوی گروه تئاتر "الینیکو" یونان اجرا شد قابلیت آن را دارد که به "پرفورمنس نمایشی" زیبا تبدیل شود.
حسن پارسائی: نمایش "دستاری که بر پیکر اسب پیک در راه، در عجب راهی، دی و روز ...." به طور ناگهانی با صحنهای که نیاز به مقدمه دارد، آغاز میشود و اساسا مثل یک "پلان- سکانس" سینمائی است.
حسن پارسائی: بختیار پنجهای به عنوان کارگردان نمایش "چریکه چیای هالوز"، در شکلدهی میزانسنها و استفاده نمایشی از همه فضای صحنه بسیار موفق عمل کرده و در کل اجرایی دیدنی ارائه داده است.
حسن پارسائی: در نمایش "یادگار گا ده ر" هماوردی خیر و شر، زندگی و مرگ و نهایتا گذشته و آینده، به کمک طراحی صحنه، میزانسنها، بازیگری خوب و هماهنگ بازیگران، لباس، نور و موسیقی، به گونهای دراماتیک نشان داده شده وعملا کارگردانی هنرمندانه قطبالدین صادقی به اثبات رسیده است
حسن پارسائی: عناصر ساختاری و تشکیلدهنده نمایش "شاخص"، مهارت و قابلیتهای صرفا "فیزیکی" بدن و تنوع در شکلدهی صحنهها و استفاده زیاد از نور و موسیقی با کلام و بدون کلام ریتمیک و تند است.
حسن پارسائی: نمایش بدون کلام "سار" از کشور ترکیه، در کل مونوپرفورمنسی اتوودگونه، تمرینی و کارگاهی است.
حسن پارسائی: توجه به مسائل اجتماعی و بومی و انعکاس دادن آن جزو مهمترین و هنرمندانهترین کارکردهای هنر تئاتر است.
حسن پارسائی: نمایش "من، سیزیف" به نویسندگی و کارگردانی "وسلکا کونچوا" از کشور بلغارستان از لحاظ متن و اجرا، پرفورمنسی زیبا، نمایشی و دارای دادههای بصری و تجسمی قابل اعتنایی است
حسن پارسائی: نمایش "سفید"، ترکیبی از ساختار "بازیهای دیجیتالی" است که بر روی موضوع دنیای "حقیقی – مجازی" تمرکز دارد.