حسن پارسائی: میزانسنها و انتخاب حرکات فردی و گروهی مضموندار طراحی شده برای اجرای پرفورمنس بدون کلام "کوری" این اثر را تحسین برانگیز و بیادماندنی کرده است.
حسن پارسائی: پرفورمنس بدون کلام و کلاژگونه "رؤیا -1"، از تولیدات کشورهای اسپانیا و آرژانتین به کارگردانی "رویرتو وایت"، متکی به "تردستی" و "شعبدهبازی" است.
حسن پارسائی: ساختار سهگانه اجرای "نامههای عاشقانه از خاورمیانه" به کارگردانی کیومرث مرادی و اجرای یک سویه، گفتاری و گزارهایاش، آن را به سه "مونوپرفورمنس" جداگانه که هرکدام درباره وضعیت زنان عرب و افغانی است، تبدیل کرده است.
حسن پارسائی: پرفورمنس موزیکال "آنجا" از کشور نروژ، مثل انواع مشابهش صرفا جنبه دیداری، بصری و شنیداری دارد و درآن به فرم و حرکات توجه شده است.
حسن پارسائی: پایان نمایش "رسوب" اساسا پایان ماجرا نیست، بلکه حادثه دیگری است که باید پی گرفته شود.
حسن پارسائی: نمایش "در اعماق" به کارگردانی "دیوید دویشویلی" اجرایی شخصی و تا حدی انتزاعی است.
حسن پارسائی: نمایش خیابانی "بازگشت" داریوش نصیری با استفاده از فضاهای جانبی محوطه تئاتر شهر، توانست اجرایی واقعگرایانهتر ارائه دهد.
حسن پارسائی: "یک" به نویسندگی و کارگردانی "لیز اوربلن" از کشور هلند، ظاهرا نوعی "تعریف محتوایی موسیقی" است.
حسن پارسائی: پرفورمنسهای جدید صرفا بر اساس تکنیکهای اجرایی برخی از عناصر محدود دیداری و شنیداری تئاتر که بدون ساختار محتوایی و اجرایی کامل معنایی ندارند، شکل گرفتهاند.
حسن پارسائی: نمایش "زمستان بود" به اوضاع و احوال خانوادهای ظاهرا نیمه سنتی میپردازد و نویسنده سعی کرده به موقعیتهایی باب میل خود بپردازد.
