حسن پارسائی: نمایش "ولپن" مهدی، ضمن حفظ خط کلی موضوع و حوادث نمایشنامه اصلی "بن جانسون"، با تغییراتی دلبخواهی اجرا میشود و اجرا شبیه یک "کمدی دلارته" شده، هرچند عناصری از این نوع کمدی کم دارد.
حسن پارسائی: مونودرام "کافه پولشری" اجرایی "پرسوناژ محور" و همزمان "تماتیک و موضوع محور" از کار درآمده که ژانرش "تراژدی ُرمانتیک" است.
حسن پارسائی: نمایش "خواستگاری" به کارگردانی عظیم موسوی، اجرایی مفرح و دیدنی است که حتی مخاطبان عبوس و خیلی جدی را هم شاد میکند.
حسن پارسائی: نمایش "عقل صورتی" یک "درام پداگوژیک" (آموزشی و تربیتی) است که به تناسب ژانر و گروه سنی مخاطبانش، بسیار گیرا و دراماتیک است.
حسن پارسائی: نمایش "آدم آدم اسـت" به کارگردانی حبیب الله دانش یک "کمدی درام هجوآمیز" است و با ژانر اصلی نمایشنامه برشت که یک "درام سیاسی با دادههای ضمنی روانشناختی" است، تفاوت بنیادین دارد.
حسن پارسائی: نمایش "برلین" به کارگردانی آرمان رضائی عنواناش را از نام "آیزا برلین" فیلسوف گرفته است.
حسن پارسائی: زیبایی نمایش "ترن" به نویسندگی و کارگردانی حمیدرضا آذرنگ، در همان بخشهای آغازین است که بیان میشود برای نظامیان شهید، درجه، نشان، یگان و رسته و غیره معنایی ندارد.
حسن پارسائی: دستکاری و "ذهنکاری" متون نمایشی ساختارمندی که هنرمندانه نوشته شدهاند اغلب ناروا و آسیبرسان است، مگر آنکه بن مایههای موضوعی و شاکله ساختاری آنها زیاد آسیب نبیند.
حسن پارسائی: "مانوس" به کارگردانی نازنین سهامیزاده، اجرائی متکی بر "مونولوگ" و "میزانسنهای یک سویه " است و در آن هیچ موقعیت دراماتیک و تئاتری دو سویه یا چند سویهای وجود ندارد
حسن پارسائی: نمایش "درخت" از لحاظ نوع تفسیر و استفاده خاص از برخی قابلیتهای نو تئاتر، که آن را تمثیلی، انتزاعی و در کل مدرن جلوه داده، نسبتا تجربی است.
