حسن پارسائی: موضوع و متن نمایش "لطفاً با مرگ من موافقت کنید" به کارگردانی کوروش ساسانیان، محتوایی مهم، باورپذیر و قابل تاملی را ارائه نمیدهد.
حسن پارسائی: قطعه کوریوگرافیکِ نبودن" از لحاظ بصری و شنیداری هیچ داشته قابل فهم و قابل ذکری ندارد و عملاً خود مدیوم نمایش همچون ابزاری برای تمرین به کار گرفته شده است.
حسن پارسائی: نمایش "خرده بیخودیهای همسرداری" به کارگردانی مجید علمبیگی، همزمان نگاهی انتقادی را توام با برداشتی هرچند محدود، اما هجوآمیز و کمیک از موضوع زناشوئی به نمایش میگذارد؛ این نگرش و مضمون، این اثر را برای تماشاگران جذاب و دیدنی کرده است.
حسن پارسائی: در نمایش "تجزیه" به نویسندگی سارا نجاتی و کارگردانی مرتضی جلیلیدوست، داستانی ساختارمند، غایتمند و باورپذیر وجود ندارد.
حسن پارسائی: در اجرای "تروما" به نویسندگی و کارگردانی افسانه ماهیان هیچ تقابل یا ارتباط دو سویه یا چند سویهای که خاص یک داستان نمایشی و دراماتیک است، رخ نمیدهد.
حسن پارسائی: نمایش"مودیلیانی" به نویسندگی احسان بدخشان و مهسان عطائی و کارگردانی علیرضا یزدانی، تماماً در تاکید بر نوع موضوع خلاصه میشود و توجهی به ساختاردهی و چگونگی پردازش نمایشی و دراماتیک آن نشده است
حسن پارسائی: نمایش "آشغال ماندهها" به نویسندگی و کارگردانی نجلا نظریان فاقد دادهها و داشتههای دراماتیک است.
حسن پارسائی: نمایش "خاموشخانه" از نظر متن، بازیگری و کارگردانی، اجرایی صرفاً سلیقهای و شخصی است.
حسن پارسائی: نمایش "خروج ممنوع" از لحاظ متن اجرایی ساختارمند و مبتنی بر تاویل، تعلیق، تفکر و تعمق است.
حسن پارسائی: نمایش "ابوالهول" از لحاظ طراحی و شکلدهی میزانسنها و کارگردانی اجرایی بسیار ساده است
