شهاب موسوی‌زاده (۱۳۲۴ – ۱۴۰۴)، نقاش، طراح و از چهره‌های شاخص هنر معاصر ایران، در ۱۲ خرداد ۱۴۰۴ در سن ۸۰ سالگی در اروپا درگذشت. نام او شاید در فضای پررنگ رسانه‌ای هنر معاصر کمتر شنیده شده باشد، اما آثارش همچون زمزمه‌ای پُرمعنا، در حافظه‌ی تصویری ایران جاودانه‌اند.
نخستین نمایشگاه هنرهای زیبای ایران در سال ۱۳۲۵ خورشیدی (۱۹۴۶ میلادی)، با همکاری انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی و حمایت سفارت شوروی در تهران برگزار شد. این رویداد را می‌توان نقطه‌ی عطفی در تاریخ نهادینه‌سازی هنر مدرن در ایران دانست. هرچند نهاد رسمی هنرهای زیبا ــ یعنی «دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران» ــ در ۱۳۱۹ تأسیس شده بود، اما این نخستین‌بار بود که نمایشگاهی با تمرکز بر هنر معاصر ایران و در فضای عمومی‌تری، با حمایت سیاسی و فرهنگی خارجی، برگزار می‌شد.
گالری آپادانا، نه فقط نخستین نگارخانه رسمی تهران، که یکی از نخستین صحنه‌های جدی برای نمایش هنر نوگرای ایرانی بود. در دل ساختمانی باشکوه و سه‌طبقه از دوران پهلوی اول، در تقاطع خیابان بهار جنوبی و انقلاب «شاهرضای سابق» ;وقتی مردم تهران از پیچ شمیران می‌گذشتند، برای سوارشدن اتوبوس‌های سیدخندان در مقابل ساختمانی می‌ایستادند که بر سردر آن نوشته بود: «گالری آپادانا».، جایی که هنر، جسارت، اندیشه و رؤیا در آن به هم رسیدند.
سارا امیرخانی، هنرمند ایرانی-آمریکایی که ریشه‌های هنری‌اش در دانشگاه هنر و معماری تهران و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا استوار شده، دنیایی خلق می‌کند که در آن مرزهای واقعیت و خیال به شکلی استادانه و پیچیده محو می‌شوند. ترکیب‌های کلاژ سه‌بعدی او از اشیاء طبیعی بی‌جان، در نگاه اول به نظر تنها صحنه‌هایی ساکن و ساده می‌آیند، اما همین سکون ظاهری پرده‌ای‌ست بر بازی‌ای بزرگ‌تر که با نورپردازی دقیق و چیدمان ماهرانه اجرا می‌شود؛ جادویی که تماشاگر را به دنیایی ورای چشم می‌کشاند.
در گالری زمستان خانه هنرمندان ایران، سکوتی پُرمعنا در هوا معلق است. قاب‌ها یکی‌یکی بر دیوار نشسته‌اند، نه برای نمایش صرف، بلکه برای نوعی بازگشت؛ گویی هرکدام دری‌ست رو به خلوت ذهن مردی که زندگی‌اش را بی‌ادعا و آرام، میان خطوط و رنگ‌ها شکل داد. نمایشگاه حاضر با عنوان «کارتون‌های سعید درمبخش» مجموعه‌ای‌ست از آثاری که در دهه‌های گذشته خلق شده‌اند و اینک، در غیاب او، به همت همسر و همراهش، لادن خداداده، در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند.
در سکوت روشنِ گالری زمستان در خانه هنرمندان، جایی میان دیوارهای سفید و نگاه‌هایی که به تصویرها خیره مانده‌اند، کارتون‌های سعید درمبخش مثل صداهایی کم‌حجم اما عمیق طنین می‌اندازند. این نمایشگاه، چیزی فراتر از مرور آثار یک کارتونیست شناخته‌شده است؛ سفری‌ست به جهان نگاهی که سال‌هاست درد و طنز را با هم در یک قاب جا می‌دهد.
یایوی کوساما، متولد ۲۲ مارس ۱۹۲۹ در شهر ماتسوموتو در استان ناگانوی ژاپن، یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم و بیست‌و‌یکم است.
اثر هنری، چیزی فراتر از بازآفرینی زیبایی یا جلوه‌ی خلاقیت است. در بطن هر اثر، پژواکی از تجربه‌های درونی نهفته است؛ تجربه‌هایی که از مرزهای کلام فراتر رفته‌اند و در اشکال، رنگ‌ها و نغمه‌ها پناه جسته‌اند.
نقش دولت آمریکا، گالری‌ها، موزه‌ها و سرمایه‌داران در تبدیل نیویورک به مرکز جدید هنر پس از جنگ جهانی دوم بسیار کلیدی بوده است. این روند از حمایت‌های اقتصادی و نهادی متعددی بهره‌مند شد که به توسعه بازار هنر و شکوفایی هنرمندان انجامید.
پروانه اعتمادی، یکی از چهره‌های برجسته نقاشی معاصر ایران، در روزهایی که هنر ایران سوگوار کامران کاتوزیان بود، چشم از جهان فروبست. او که همواره در سایه، اما عمیق و پرقدرت زیست، میراثی از رنگ و اندیشه بر جای گذاشت که تا سال‌ها در ذهن هنردوستان باقی خواهد ماند.
