تناقضات زیاد در متن و اجرا / نگاهی به نمایش "بی صدایی" به کارگردانی آزاده شاهمیری
حسن پارسائی: در نمایش "بی صدائی" به کارگردانی آزاده شاهمیری همه چیز مبهم است.
حسن پارسائی: در نمایش "بی صدائی" به کارگردانی آزاده شاهمیری همه چیز مبهم است.
حسن پارسائی: در نمایش"سیمین و فرزان"، طراحی کاریکاتوری عروسکها با مضمون افسانهای و حکایتوار نمایش تناسبی آشکار دارد و با مهارت و ذهنیت هنرمندانهای انجام شده است.
حسن پارسائی: نمایش "هفت دقیقه" به نویسندگی استفانو ماسینی و طراحی و کارگردانی آرش عباسی اجرایی عاری از یک غایتمندی محتوایی و تاثیرگذاری نهائی است.
حسن پارسائی: نمایش "به فرمان من" به نویسندگی مجید امامی و کارگردانی حسن اسدی از نظر متن و اجرا، دارای ضعفهای ساختاری و پردازشی است.
حسن پارسائی: نمایش "غلامرضا لبخندی" به گونهای دراماتیک و عینی به کنجکاوی تماشاگرش پاسخ درخوری نمیدهد.
حسن پارسائی: نمایش "زایش" به نویسندگی و کارگردانی امیرمهدی غرشی به موضوع مغروق شدن دو مرد جوان تحصیلکرده در دنیای مجازی و وابستگی بسیار زیادشان به تلفن همراه و دنیای مجازی اینترنت و اینستاگرام میپردازد.
حسن پارسائی: نمایش "ملاقات" از نظر محتوا و داشتههای اجرایی، در کل نمایشی جذاب، محتوادار، قابل تامل و همزمان تاویلدار به شمار میرود که اساساً مبتنی بر طراحی همه عناصر است.
حسن پارسائی: نمایش "آرایشگر" (ویتسک، اثر کارل گئورک بوخنر) به کارگردانی حجت حسینی اجرایی در کل سلیقهای محسوب میشود و از دادهها و داشتههای روانشناختی و اجتماعی عمیق و خصوصیات اکپرسیونیستی متن اصلی بیبهره است
حسن پارسائی: نمایش "ما داریم از این خونه میریم" به کارگردانی حسین اکبرپور اجرایی به شدت دافعهزا است.
حسن پارسائی: آدمهای نمایش "یک هفته راه رفتن در بهشت" به کارگردانی سید محمد هادی هاشمزاده یا خیلی بد هستند و یا خیلی معمولی؛ برای این بد بودنها و معمولی بودنها هم هیچ دلیلی ارائه نشده است.