گروه سینمای هنرآنلاین: فیلم‌های حاضر در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان، امسال از تنوع خوبی برخوردار بودند و هم در بخش ملی و هم بین‌المللی، موضوعات گوناگونی را شاهد بودیم. کرونا هم هر چند مدتی است که بساط همه‌گیری‌اش را جمع کرده و رفته اما هنوز خاطراتش با ماست و از دید فیلمسازان کودک دور نمانده است.
«قهرمان من» عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در جشنواره سی‌وپنجم فیلم کودک و نوجوان بود که به این موضوع پرداخته است. این فیلم فداکاری‌های کادر درمان در طول دوران کرونا را به تصویر می‌کشد و دختری را نشان می‌دهد که مادرش که خود عضوی از کادر درمان است، به بیماری کرونا مبتلا می‌شود. دیگر اتفاقات کرونایی که حالا با گذشت حدود دو سال از پایان همه‌گیری اتفاقاتی خاطره‌انگیز محسوب می‌شوند، از جمله کلاس‌های آنلاین دانش‌آموزان، پرداخت‌های نامنظم دیگری هستند که فیلم به آنها اشاره داشته است.
بازیگران این فیلم عمدتا بومی هستند و اگرچه تسلط کامل به بازیگری ندارند اما لهجه شیرین و البته سادگی و صفایشان، جذابیت خاصی به فیلم بخشیده و حتی در جاهایی موقعیت کمدی ایجاد کرده است. بزرگترین نقطه قوت این فیلم را باید همین استفاده از جذابیت‌های بومی بدانیم. درباره این فیلم گفتگوی کوتاهی با کارگردان آن مرتضی آتش‌زمزم داشتیم و علت وجود برخی کاستی‌ها در این فیلم را جویا شدیم.
فیلم «قهرمان من» یک داستان یک‌خطی داشت که پایانش را از ابتدا می‌توانستیم حدس بزنیم. آتش‌زمزم در پاسخ به اینکه چه چیزی باعث شد این ایده را جلوی دوربین ببرد، به هنرآنلاین گفت: اصلا دوست نداشتم فیلمم را به جشنواره فیلم کودک بیاورم؛ فقط به احترام پیرزن پیرمردهایی که در فیلم نقش‌آفرینی کرده بودند، آن را به جشنواره آوردم. جشنواره فیلم کودک و بنیاد فارابی در دوره‌ای که باید به فیلم کمک می‌کردند، فقط اذیت کردند. داستان فیلم یک‌خطی نبود؛ بلکه یک داستان خیلی مهم در مورد یک اتفاق بسیار مهم بود. همه در دوران همه‌گیری کرونا، یا به این ویروس مبتلا شدیم و یا عزیزانمان مبتلا شدند. همه ما یا عزیز از دست دادیم و یا تا پای مرگ رفتیم و برگشتیم. به نظرم مهم‌تر از اینکه کادر درمان را تکریم کنیم، هیچ موضوعی وجود ندارد.