به گزارش هنرآنلاین، مستند «غیر مسکونی» که در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر روی پرده رفت، روایتی جذاب و تماشایی درباره مردی به نام احسان دارد که می‌کوشد به سهم خود دنیای اطرافش را تغییر بدهد. این روحانی آرمانخواه، در محله‌ای حاشیه‌ای در اطراف مشهد، کنار زنان و کودکان است تا نور امید را در دل آنها برانگیزد. فیلمساز با نزدیک شدن به زندگی احسان، مسائل و مشکلات شخصی او را به تصویر می‌کشد و آن را به یک نقطه پرتعلیق در روایت قصه‌ای تبدیل می‌کند که ظاهرا ساده و بارها گفته شده است. (یک روحانی می‌خواهد منشا خیر و برکت در محله باشد) اما احسان در «غیرمسکونی» شخصیتی متفاوت است، فوتبال می‌بیند، برای بچه‌ها، گزارشگری فوتبال می‌کند، با معتادان و خیابان‌خوابها معاشرت می‌کند و تصویری تازه از یک روحانی برای مخاطب می‌سازد.
مسعود زارعیان در «غیرمسکونی» موفق شده ماجرایی را که قابلیت کلیشه‌ای شدن داشت، با نمایش جزئیات و زوایای مختلف شخصیت احسان و با نزدیک شدن به مراودات او به یک اتفاق تبدیل کند. دوربین او، در بسیاری لحظات ناظر و حاضر است و وجوه احساساتی شخصیت قهرمان مستندش را تصویر می‌کند، (احسان برای سقط شدن نوزادش گریه می‌کند، یا از تنهایی و درک نشدن به ستوه می‌آید و ...) از این منظر فیلم هر چه پیش می‌رود، جذاب‌تر می‌شود. در آغاز، ساده و تکراری به نظر می‌رسد اما به مرورو با نزدیک شدن به احسان و نمایش خلوت او یا رابطه اش با بچه‌ها و صمیمیتش با آنها، تماشایی می‌شود.
«غیرمسکونی» پایانی تاثیرگذار دارد، فیلم با امید به پایان می‌رسد. شاید آسیه، احسان را درک کرده و امکان کار او را فراهم کند، اگرچه چشم انداز فردا، همچنان تیره است.
«غیرمسکونی» (تولید مرکز گسترش سینمای مستند،تجربی و پویانمایی) که برای دریافت سیمرغ بلورین بهترین مستند نامزد شده بود، پیشتر در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» جایزه بهترین کارگردانی فیلم بلند را دریافت کرد.