![نگاهی به بیست و هفتمین جشنواره تئاتر مناطق شیراز - دی ۱۴۰۱ | بوی خوش شیراز شوقانگیز و کشف نمایشنامهنویسان جدید](https://cdn.honaronline.ir/thumbnail/ippxQ6fXjl3B/7TNLyFue_R2W92SqMn8tfWEZ8Rt-FMGSYxgCcFhaa9Eav7CXZo7B3zcvc3fiTCnT3rvd094OoElwtp0Yyw7q4n5hAMxtku-FX73Ku_hx04ePtm_6_NlGvQ,,/%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%88%D9%86+%D8%B9%D9%84%DB%8C+%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C.jpg)
نگاهی به بیست و هفتمین جشنواره تئاتر مناطق شیراز - دی ۱۴۰۱ | بوی خوش شیراز شوقانگیز و کشف نمایشنامهنویسان جدید
همایون علیآبادی: یکی از مهمترین کاستیهای تئاتر ملی ما که هماره مانعی سر راه رشد و اعتلای آن بوده و دائما مانند پتک سر تئاتر ما کوبیدهاند، فقر درامنویسی، نبود متون نمایشی مناسب و مهمتر خارج کردن ادبیات نمایشی ما از حیطه ادبیات دراماتیک جهان بوده است.