گروه سینما و تئاتر «هنرآنلاین»: آتیلا پسیانی حیات را وداع گفت. این جمله خبری کوتاه اما پر از تاسف است. تاسف از جهت از دست دادن هنرمندی که سال‌ها با هنرنمایی خود برای نسل‌ها خاطره ساخت و چه کسی می‌تواند خاطرات و تصاویر به جا مانده از او را پاک کند؟
پسیانی فرزند جمیله شیخی از هنرمندان قدیمی عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون بود و می‌توان گفت با اتمسفر هنر بزرگ شده است. هنر در جان او آنقدر رسوخ پیدا کرده بود که از او یک هنرمند حرفه‌ای،با دانش و با اصالت ساخت.
او هنرمند بی‌حاشیه‌ای بود که به طور کل بر هنر و تخصص خودش متمرکز بود. او سال‌ها مصاحبه‌ای انجام نداد و همانند سایر هنرمندان که گمان می‌کنند شهرت به آن‌ها مجوز اظهار نظر در زمینه‌های مختلف را می‌دهد، در زمینه مسائل اجتماعی و سیاسی اظهار نظر خاصی نداشته است. او خود را وقف هنرش کرده بود و به جز تصویر و نمایش چیز دیگری را نمی‌دید. طبیعی است که از چنین پدری، فرزندی چون ستاره در سینما بدرخشد.
پسیانی از جمله هنرمندانی است که کم کار شدنش و یا به عبارتی جای خالی‌اش در فضای تصویر و نمایش حس می‌شود.
از دست دادن چنین هنرمندی طبیعی است که عرصه هنر را سوگوار می‌کند. جامعه هنری از روزی که تصاویر ایشان با چهره شکسته و بیمارشان منتشر شد، نگران چنین روزی بود. نگران و امیدوار که آتیلای سینما این بیماری منحوس را شکست بدهد و ما دوباره در قاب تصویر و یا صحنه نمایش ببینیمش. اما افسوس که این فرهیخته را در دیار غربت از دست دادیم و باید با او وداع کنیم اما با خاطراتش،هرگز وداع نخواهیم کرد.