گروه تجسمی هنرآنلاین: بیژن اخگر دو مجموعه از آثار خود را به صورت هم‌زمان در دو گالری به نمایش گذاشته است. اخگر در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این موضوع گفت: گالری امکان به من پیشنهاد داد که مروری بر کارهای گذشته‌ام داشته باشد و کارهای دهه هفتاد که به مناظر اختصاص داشت را در کنار کارهای جدیدترم به نمایش بگذارند. پس از آن متوجه شدیم که فضای گالری برای این کار کم است و با گالری آب انبار هماهنگی شد که بخشی از آثارم در آن محل به نمایش درآید. البته بیش از یک سال است که گالری آب انبار فعالیت خود را در ایران تعطیل کرده است، اما فضا را در اختیار ما قرار دادند تا بتوانیم مروری بر یک دوران ۲۰ ساله از فعالیت‌های من داشته باشیم.
او درباره نمایشگاه «تجرید آباد» که هم اکنون در گالری امکان به نمایش درآمده است گفت: اوایل دهه هفتاد مشغول تدریس در هنرستان هنرهای تجسمی کرمانشاه بودم و در آن زمان گاه برای نقاشی کردن به طبیعت می‌رفتم. تصمیم گرفتم که هنرجویان را نیز به فضای آزاد ببرم تا از روی مدل واقعی کار کنند. ابتدا برای آن‌ها سخت بود که در مقابل دید مردم و در آن فضای روستایی به نقاشی بپردازند، بنابراین خودم مشغول به کار می‌شدم و نقاشی می‌کردم تا آن‌ها نیز جسارت این کار را پیدا کنند.
اخگر ادامه داد: این برنامه ادامه پیدا کرد اما متوجه شدم که در آن شرایط خودم نمی‌توانم زیاد نقاشی کنم، بنابراین در روزهای دیگری به تنهایی به محل‌های مختلف می‌رفتم و نقاشی می‌کردم. بعضی از این آثار صرفاً طبیعت هستند و در بعضی دیگر مناظر روستایی را به تصویر کشیده‌ام. یعنی از یک گرایش طبیعی به یک گرایش فرهنگی رفتم. این آثار در مدت حدود سه سال شکل گرفته‌اند و پس از آن دوران دیگر منظره کار نکردم.
او درباره میزان وفاداری خود به طبیعت گفت: همیشه در آثارم نوعی میل به انطباق هرچه بیشتر واقعیت و ذهنیت وجود داشته است و سعی می‌کردم هر چه از زیر دستم بیرون می‌آید چکیده‌ای از همسازی این دو اصل باشد. سعی من آن بود که از آنچه در واقعیت می‌بینم الهام بگیرم و روحیه کُردی هم در این کارها وجود داشت. البته از شگفت نمایی و ایجاد حس اگزوتیک خودداری کردم و نمی‌خواستم کارهایم این‌گونه باشد. بلکه به عنوان کسی که متعلق به همین محل است طوری کار کردم که انگار خودم از محیط فاصله گرفته و به آن نگاه می‌کنم.
اخگر ادامه داد: در این مقطع شورمندانه‌ترین احوالات را در نقاشی تجربه کردم. حال و احوالی که داشتم و نیز کم تجربه بودن باعث می‌شد که توجه زیادی به اصول اولیه کار نداشته باشند و گاه روی مقواهای خام و بدون زیرسازی کار می‌کردم. همچنین در رفت و آمدها گرد و خاک روی رنگ‌روغن خیس می‌نشست و یا عابران به کارم تنه می‌زدند و اثر آن‌ها روی نقاشی باقی می‌ماند که همه اینها به ویژگی‌های این آثار تبدیل شده است.
او درباره آثاری که در گالری آب انبار با عنوان «شب آباد» به نمایش در آمده است گفت: پروژه‌ای با عنوان کلی «دایر- بایر» را از سال ۸۵ آغاز کردم که موضوع آن دنیایی است که به کار مشغول است و وجه دیگر آن بیکار بودن و عاطل بودن است. این مجموعه با ابژه اتوبوس آغاز شد که در سال‌های دهه شصت برای ترددهای بین‌شهری بسیار زیاد از آن استفاده می‌کردم. تجربیاتی که در این مسیر داشتم وارد کارهایم شد و همچنین نوعی بیان انسانی و صفات اخلاقی و معنوی که معمولاً برای انسان‌ها به کار می‌رود را به اتوبوس‌ها دادم.
اخگر ادامه داد: در سال‌های بعد شیء اتوبوس دچار تغییراتی شد که بیشتر ناشی از ارتباط شخصی من با اتوبوس و مسافرت‌های مداوم بود. کم‌کم به سمت جنبه‌های اسطوره‌ای، کیهانی و ماورایی رفتم، اما پس از مدتی به حوزه‌های سیاسی و اجتماعی گرایش پیدا کردم و در سال‌های اخیر این گرایش غالب‌تر شده است. در حین کار متوجه شدم اتوبوس مانند دست‌چینی از جامعه است، یک وسیله نقلیه که ما را از جایی به جای دیگر می‌برد و استعاره‌ای از زندگی و چیزهایی است که در این مسیر به دست می‌آوریم یا از دست می‌دهیم. از سال ۹۵ به بعد دلالت‌های فرهنگی و اجتماعی در کارهایم بیشتر شده است و ترکیب‌بندی‌هایی که ساختم استعاره‌ای از موقعیت‌های است که بر ما تحمیل شده است.
نمایشگاه آثار بیژن اخگر تا ۱۸ تیر در گالری آب انبار به نشانی میدان هفت تیر، مفتح جنوبی، بعد از تقاطع سمیه، خیابان بور بور، خیابان خاقانی، بن‌بست روشن منش، پلاک ۲ و در گالری امکان واقع در خیابان مطهری، خیابان فجر (جم)، خیابان غفاری، پلاک ۵۱، طبقه اول میزبان علاقه‌مندان به هنر است.