نمایشی ناهمدلانه از موزیسینهای زیرزمینی... / نگاهی به فیلم "راه رفتن روی سیم"
نزهت بادی: احمدرضا معتمدی در رویکردی محافظهکارانه از واکاوی علتها و ریشههای ناکامی و اعتراض نسل جوان موزیسین پرهیز میکند.
نزهت بادی: احمدرضا معتمدی در رویکردی محافظهکارانه از واکاوی علتها و ریشههای ناکامی و اعتراض نسل جوان موزیسین پرهیز میکند.
نزهت بادی: فیلم از جایی ضربه میخورد که نمیتواند به استراتژی جاهطلبانه خود در حذف پیرنگ داستانیاش و تمرکز بر ترسیم یک موقعیت جنگی پایبند بماند.
نزهت بادی: فیلم کنکاشی پیرامون مفهوم فقدان است و خلأ ناشی از نبودن آدمها را برجسته و مؤکد میکند.
نزهت بادی: فیلم به دلیل تکرار موقعیتها دچار دور باطل میشود و به همان یکنواختی و کسالتی میرسد که درصدد به چالش کشیدن آن است.
نزهت بادی: فیلم با نگاه تلخ و بدبینانهای عشق را میکاود و آن را در هر شکلی همچون تجربهای تراژیک و شکستخورده نشان میدهد.
نزهت بادی: توران میرهادی در میان حرفهایش آرزو میکند که "بچهها، سرزمینشان و بزرگانشان را بشناسند" و حالا به همت رخشان بنی اعتماد و مجتبی میرتهماسب، آرزوی او در حال تحقق است.
نزهت بادی: فیلم با وجود ارجاع به قصههای پلیسی و جنایی و کارآگاهی از داستانگویی میپرهیزد و سعی میکند ما را در تجربه تماشا کردن و مکاشفه بصری شخصیت در ارتباط با محیط دربرگیرندهاش شریک بسازد.
نزهت بادی: "درباره فروشنده" به تجربهای فراتر از یک گزارش تصویری تبدیل نمیشود که سعی کرده است با استفاده از حضور منتقدان مهم جهانی اعتبار ویژهای برای خود کسب کند اما بر همان فرم ساده و تکراری تلویزیونی استوار است.
نزهت بادی: "پاپ" اثری اپیزودیک با سه داستان است که در یک خانه و خانواده بوشهری در مواجهه با عشق میگذرد.
نزهت بادی: اگر در نمایشها و فیلمهای دیگر مخاطب باید با همذاتپنداری، خود را در موقعیت کاراکترها تصور کند، حالا هاله مشتاقی نیا و آریان رضایی این فرصت جادویی را در اختیار مخاطبان میگذارند تا واقعاً جای شخصیت قرار بگیرند و نقش او را بازی کنند.