سرویس موسیقی هنرآنلاین: مهدی جمالی‌نژاد شهردار اصفهان در نمایشگاه مطبوعات مهمان غرفه هنرآنلاین بود و پاسخگوی سوالات ما شد:
وضعیت فرهنگ و هنر شهر اصفهان در شرایط فعلی چگونه است و شهرداری این کلان‌شهر برای بهبود اوضاع فرهنگی اصفهان چه اقداماتی انجام داده است؟
شهر اصفهان چهار دوره پایتخت ایران بوده که سه دوره آن بسیار شاخص و طولانی‌مدت بوده است؛ دوره آل‌بویه، دوره سلجوقیه و همچنین دوره صفویه. اصفهان یکی از شهرهای ریشه‌دار و باهویت کشور است. اصیل‌بودن و فاخر بودن این شهر، جنس آن را با شهرهای دیگر متفاوت می‌کند. شهر اصفهان در سال 2006 بعد از مکه به عنوان دومین شهر در جهان لقب پایتخت اسلام را می‌گیرد. این که در سال گذشته کل شهر اصفهان ثبت جهانی شد و به عنوان یکی از شهرهای آسیایی به شبکه خلاق شهرهای جهان پیوست، نشان می‌دهد که ظرفیت و قابلیت‌هایی بالایی دارد.
اصفهان در حوزه هنر نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اگر به شهر اصفهان لقب نصف‌جهان داده‌اند، صرفاً به خاطر جاذبه‌های تاریخی آن نیست، بلکه آن هنرمندی که این جاذبه‌های تاریخی را ساخته هم در نصف جهان بودن اصفهان سهیم بوده است. خالقین این آثار ارزشمند کمتر از خود این آثار نیستند.
با همین رویکرد شهرداری اصفهان یک گفتار جدیدی را در سطح شهر شروع کرده که این گفتمان با با رویکردهای قبلی متفاوت است. قبلاً شهرداری‌ها جنس‌شان را فقط دستگاه خدماتی می‌دانستند و کارشان را در رفت و روب، توسعه معابر، توسعه میادین، تقاطع غیر هم‌سطح و... خلاصه می‌کردند. اما در گفتمان جدید ما، محور توسعه شهرها فرهنگ، هنر و دانش است. این موارد می‌توانند به شهرهای‌مان اصالت دهند و رشد ناخالص داخلی را بالا ببرند. توسعه شهرها هم باید کالبدی و هم فرهنگی باشد؛ هم صورتی و هم سیرتی.
ما در گفتمان جدیدمان تصمیم گرفتیم که یک بازگشت به هویت و گذشته و یک خوانش جدیدی از شهر داشته باشیم. خوانش شهر همان ادراک فضاهای شهری و متون شهری است. ما همیشه عنوان می‌کنیم که شهر بی‌خاطره، شهر بی‌هویت است. به همین دلیل ما به هنرمندانی که مولدین آثار تاریخی و هنرهای شهرمان هستند، توجه ویژه‌ای داریم. هنرمندان، سرمایه‌های نمادین ما هستند و ما سعی می‌کنیم که آن‌ها را پاس بداریم. بنابراین ما هر هفته در روز چهارشنبه به خانه هنرمندان اصفهان سرکشی می‌کنیم و گاهاً نیز آن‌ها را به شهرداری دعوت کرده و پس از جلسات گرم و دوستانه و بررسی مشکلات‌شان، از آن‌ها تجلیل به عمل می‌آوریم.
در شهر اصفهان طیف وسیعی از هنرها نظیر صنایع دستی، موسیقی، نقاشی، تعزیه و... وجود دارد و خوش‌بختانه این جریان همیشه ممتد است. ما شعار می‌دهیم که مراقب باشیم ورود و خروج‌های هنر مثل رودخانه زاینده‌رود نشود. ما به یک رنسانس شهری در رویکرد و مأموریت و یک پارادایم جدید در عرصه گفتمان‌سازی شهرها نیاز داریم. مأموریت شهرداری‌ها فقط ساخت و ساز نیست و اگر شهری به نخبگان، فرهیختگان و هنرمندانش نپردازد، بعد از یک مدتی می‌میرد.
اصفهان یک شهر جذاب و زیبا است و جمعیت کثیری از مردم ایران این شهر را برای مسافرت انتخاب می‌کنند اما شهر اصفهان برای آن‌که گردشگرانی را برای دفعات سوم و چهارم به سمت خود بکشاند، به چیزی بیشتر از چهارباغ و سی‌وسه‌پل احتیاج دارد. این کار را شهر ونیز بعد از سال 1895 میلادی انجام داده و همه مجبورند برای دیدن هنر روز دنیا نظیر هنرهای سینما، موسیقی، تجسمی و... به ونیز بروند و آن‌جا را ببینند. اصفهان نیز اگر در زمینه فرهنگ و هنر به مانند ونیز عمل کند، مردم ناچارند که هر سال به این شهر مسافرت کنند. نظرتان در این‌باره چیست؟
ما این کار را در شهر اصفهان شروع کرده‌ایم و برای همین است که در حال احیاء کردن دولت‌خانه صفویه هستیم. دولت‌خانه صفویه یک پهنه به مساحت 80 هکتار است که بنابر طرح ما در آن میدان حضرت امام (ره)، خیابان چهارباغ، خیابان سپه و... پیاده‌راه خواهد شد و برنامه‌های متنوع فرهنگی در این خیابان‌ها جاری و ساری می‌شود تا پویا و با نشاط‌تر شوند. ما الآن برای گردشگری شهر اصفهان به دنبال آنیم که گردشگر بتواند در تک‌تک مغازه‌هایی که صنایع دستی تولید می‌کنند، بنشیند و برای مثال سفره قلمکاری تولید کند و به همین روال ضریب ماندگاری آن مسافر در شهر اصفهان بیشتر شود.