به گزارش هنرآنلاین، اولین نشست تخصصی چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران با عنوان «چطور فیلم‌نامه‌ای که قهرمانش به هیچ سفری نمی‌رود ما را به سفر می‌برد» با سخنرانی احسان عبدی‌پور، کارگردان و فیلمنامه‌نویس و با اجرای وحید رونقی، امروز چهارشنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۴ در پردیس سینمایی ایران‌مال برگزار شد.
احسان عبدی‌پور در ابتدای نشست گفت: ما فیلم‌ها را می‌بینیم و به نوعی در زندگی شخصی آدم‌ها هیزی می‌کنیم تا تجربه زیسته آن‌ها را زندگی کنیم و به ابهام‌ها پاسخ دهیم، چون جهان به قدری پر از ابهام است که هزار و ۲۰۰ سال زندگی هم برای کشف و پاسخ دادن به آن‌ها کافی نیست.
او ادامه داد: شاید رییس جمهور شدن در انتظار همه ما نباشد که بدانیم چه تاثیری در زندگی مشترکمان دارد، اما قطعا خراب شدن ماشین در برف و مسافرت در انتظار همه ما هست، اینکه زندگی در یک ریل بسیار خوب است و ناگهان فرزندی بیمار به دنیا می‌آید و تمام محاسبات ما به هم می‌خورد ممکن است تجربه زیسته بسیاری باشد و ما باید ببینیم تا این ابهام را درک کنیم.
این کارگردان با اشاره به معمولی بودن آدم‌ها و زندگیشان گفت: این نوع از فیلم‌هایی که زیست و تحول زندگی را نشان می‌دهند، اصیل‌تر و شریف‌تر یافتم. زندگی انبوهی از ما تحول چندانی ندارد؛ من یک‌بار در جمله‌ای نوشتم، قسمت زیادی از کره زمین را آب و آدم‌های معمولی فرا گرفتند، این درام‌ها، درام‌های زندگی آدم‌های معمولی هستند و این فیلم‌ها هستند که فرصت زل زدند به زندگی آدم‌ها را می‌دهند.
او در پاسخ به این سوال که ما فیلم می‌سازیم تا قصه بگوییم ولی این نوع از هیزی کردن در زندگی آدم‌ها که شما از آن صحبت می‌کنید قصه ندارد این را چگونه باید پیوند دهیم بیان کرد: من در ۴۰ و چند سالگی فیلم نمی‌سازم که قصه بگویم فیلم می‌سازم که پرده از روی زندگی آدمی پس بزنم و البته هیچ فیلم و درامی وجود ندارد که شخص و مسئله نداشته باشد و این را نمی‌توانیم از آن‌ها پس بگیریم.
او ادامه داد: شما فیلم «ترومن شو» را به یادآورید، همه جای زندگی این فرد دوربین است و یک ایده ممکن است و ما اجازه پیدا می‌کنیم که زندگی جیم کری را با جزییات ببینیم.
این نویسنده توضیح داد: این فیلم‌هایی که فرصت جست‌وجو گری در زندگی آدم‌ها یا به نوعی هیزی را رقم می‌زنند مخاطب را درگیر این ماجرا نمی‌کنند که آیا مثلا این فرد توانست قسطش را پرداخت کند یا نه؟ اصلا فیلم‌های نتیجه‌گرایی نیستند بلکه فقط مسیر زندگی جذاب است.
او ادامه داد: یکی از فیلم‌هایی که این مسیر تغییر و تحول درونی و مسیر زندگی را نشان می‌دهد همین «هامون» است و به همین دلیل می‌توان چندین‌بار آن را تماشا کرد. فیلم «جیب‌بر» یک سفر درخشان به زندگی یک دزد و تنهایی و دغدغه است و مخاطب با اینکه می‌داند بزهکاری امر بدی است اما در تمام مسیر فیلم برای دزد آرزوی موفقیت می‌کند، چون زندگی دزد و مسیر تحول او را روایت می‌کند.
این کارگردان با اشاره به بیان مشترک دغدغه انسان‌ها در آثار سینمایی توضیح داد: سنت غالب سینما به علت فراگیری و بخاطر هزینه‌ای که داشت خودش را به گونه‌ای بار آورد که مخرج مشترکی از آدم‌ها باشد و در بند چیزی نباشد.
او در پاسخ به این پرسش که آیا همیشه در این مدل فیلم‌هایی که مسیر زندگی را نشان می‌دهند مثل «بازگشت» و «روزهای عالی» همیشه تحول برای کارکتر رخ می‌دهد، توضیح داد: در اغلب اوقات بله. بهترین مدلی که درباره آن صحبت کردم «perfect days»است که غایی‌ترین حالت است که تحول بیرونی در او رخ نمی‌دهد ولی تحول درون شخصیت است. اینکه کارکتر قوس تحول را طی کند در مسیر فیلم و ارتباط مخاطب با او بسیار دارای ارزش و اهمیت است.
عبدی‌پور در پایان و با اشاره به اهمیت تحول کارکترها بیان کرد: اگر بتوانید کارکترتان را دچار تحول کنید اتفاق شگفت‌انگیزی رخ داده است. همه ما می‌خواهیم از شنبه رژیم بگیریم و و از آنجایی که ما همیشه یک سکون درونی داریم وقتی تحول را می‌بینیم ما را به سکوت وا می‌دارد چون این تحول همان چیزی است که ما همواره به دنبال آن هستیم. این تحول و نمایش آن نوعی هیزی درجه دو است که شما را به سمت آنچه که می‌خواهید سوق می‌دهد.
چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری بهروز شعیبی ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۴ در پردیس سینمایی ایران‌مال در حال برگزاری است.
انتهای پیام