گروه سینمای «هنرآنلاین» : انیمیشن «شمشیر و اندوه» سومین انیمیشنی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر در خانه جشنواره به نمایش درآمد.
این انیمیشن که از بازی«سفیر عشق» برداشت شده است، در برهه تاریخی بعد از شهادت امام حسن مجتبی(ع) تا ورود امام حسین(ع) به کربلا ، قصه جوان ایرانی به نام کارن را روایت می‌کند و با فلش‌بک‌هایی به کودکی او نیز گریز می‌زند.
در جهانی که کمپانی‌های بزرگ انیمیشن‌سازی با امکانات وسیع درحال تولید اثر هستند، حضور چهار انیمیشن در جشنواره فیلم فجر، نشان از این دارد که این صنعت که در ایران سال‌ها از آن غفلت شده، جان تازه‌ای گرفته است و می‌توان امیدوار بود که این حوزه بیش از پیش جدی گرفته شود.
«شمشیر و اندوه» از حیث تصویر و تکنیک‌ها قدمی رو به جلو در انیمیشن‌سازی کشور ما محسوب می‌شود اما جایی که از آن ضربه می‌خورد، فیلمنامه است و حتی می‌توان از انتخاب نام این انیمیشن هم ایراد گرفت که چه ارتباطی بین نام اثر با محتوای آن دارد.
این انیمیشن که ابدا برای کودک نیست، هرچقدر که از لحاظ بصری رنگ و جلوه دارد، در پرداخت داستانی کسالت‌آور و فاقد هیجان است و برای هرگروه از مخاطب چه نوجوان و چه بزرگسال جذابیت و سرگرمی ندارد. تا میانه فیلم مشخص نیست که اصلا قصه در چه دورانی از تاریخ روایت می‌شود. نکته عجیب این است که در سال 60 هجری، شخصیت‌ها با زبان عامیانه و کوچه و بازاری با یکدیگر صحبت می‌کنند!
«شمشیر و اندوه» تلاش می‌کند تا از کارن یک قهرمان بسازد، اما قصه آنقدر نامنسجم و شخصیت‌پردازی آنقدر ضعیف است، که این مهم اتفاق نمی‌افتد. او که
به نظر می‌رسد که سازندگان توجه نکردند که هرچقدر تکنیک و تصویر کیفیت بالایی داشته باشد، زورش به قصه نمی‌چربد.