گروه تجسمی هنرآنلاین: علی رضاییان داور رشته خوشنویسی پانزدهمین جشنواره هنر‌های تجسمی فجر در گفتگو با هنرآنلاین با بیان اینکه در رشته خوشنویسی آثاری در ۵ شاخه خط نستعلیق، شکسته نستعلیق، ثلث، تعلیق و خط نقاشی شرکت دارد، گفت: هم از نظر تعداد و هم از نظر کیفیت، آثار نستعلیق، شکسته نستعلیق و خط نقاشی جایگاه بهتری داشتند. در شاخه‌های دیگر تعداد کارها کمتر بود و فکر می‌کنم این به دلیل ضعف اطلاع‌رسانی در مراکزی است که در زمینه خط ثلث و نسخ فعال هستند.
او درباره میزان نوآوری خوشنویسان در خطوط کلاسیک گفت: وجود نوآوری در خوشنویسی تا حد زیادی بستگی به نوع فراخوان هر رویداد دارد. به نظر من فراخوان جشنواره فجر و بسیاری دیگر از مسابقات و جشنواره‌های خوشنویسی در داخل و خارج، مانند ترکیه و کشور‌های عربی، به گونه‌ای است که راه را بر نوآوری می‌بندد، در حالی که اگر چنین رویکردی وجود داشته باشد باید در فراخوان جشنواره اهمیت خلاقیت ذکر شود و امتیازی به آن اختصاص داده شود تا هنرمند نیز به این سمت برود. ولی معمولاً در جشنواره‌ها اینگونه نیست و به همین دلیل خوشنویسان بیشتر از ترکیب‌بندی‌های سنتی استفاده می‌کنند تا کار قوی و قابل قبولی ارائه دهند که نظر داوران را جلب می‌کند.
رضاییان درباره آثار خط نقاشی گفت: معمولاً کارهای خط نقاشی که در رویداد‌های هنری به نمایش درمی‌آید کپی از کارهای گذشته است. چند روش ارائه در خط نقاشی وجود دارد که نمونه‌های آن سالها پیش توسط تعدادی از استادان انجام شده بود و امروزه همان کارها دائما تکرار می‌شود. البته کارها قوی هستند اما چیز جدیدی برای ارائه ندارند و نمونه‌های بهتر آنها قبلاً دیده شده است. این مسئله هم به نوع نگاه برگزارکنندگان جشنواره برمی‌گردد و آنها باید شیوه‌ای در پیش بگیرند که دیگر شاهد کارهای تکراری نباشیم.
او درباره جایگاه خوشنویسی در جشنواره هنر‌های تجسمی فجر گفت: در رشته خوشنویسیِ این جشنواره پنج شاخه وجود دارد، اما در نهایت فقط یک فرد به عنوان منتخب معرفی می‌شود. این خطوط تناسبی با هم ندارند و قابل مقایسه و داوری در کنار هم نیستند، اما از میان همه آنها فقط یک اثر انتخاب می‌شود و به نظر من این از اشکالات جشنواره است. اگر به دلیل محدودیت جوایز این اتفاق می‌افتد، بهتر است هر سال یک گرایش از خوشنویسی را در جشنواره قرار دهند. البته این شیوه هم دارای ایراد است اما اگر راه دیگری برای افزایش برگزیدگان در شاخه‌های مختلف خوشنویسی وجود نداشته باشد، این شیوه بهتر از وضعیت فعلی است.
این خوشنویس ادامه داد: کسب مهارت در هر یک از این خطوط سالها زمان می‌برد و اگر این طور نبود یک خوشنویس می‌توانست همه خط‌ها را بنویسد. هر کدام از این خطوط دارای ریشه‌ای عمیق در فرهنگ ما هستند و باید منتخب خود را داشته باشند. موزه‌های دنیا به دنبال این هنر اصیل هستند، پس خود ما هم باید به آن بها بدهیم و با افزایش جوایز و... کاری کنیم که انگیزه خوشنویسان برای کار و تولید اثر بیشتر شود.