به گزارش هنرآنلاین، نشست دومین نمایشگاه دوسالانه آثار طراحان بسته‌بندی کشور امروز ۲۷ شهرویورماه با حضور امرالله فرهادی گرافیست، ایمان آل مظفر دبیر دوسالانه و گرافیست، علیرضا مصطفی‌زاده گرافیست و داور این دوسالانه و مهرداد ذوالنور گرافیست و جزو هیات مشاوران دوسالانه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، ایمان آل مظفر دبیر این دوسالانه گفت: ما از سال ۱۳۹۲ براساس دغدغه‌های شخصی وب‌سایت‌مان را طراحی کردیم و در تلاشیم، دِین خود را در این زمینه ادا کنیم. پس از انتشار فراخوان این دوره، ۳۴۲ اثر از ۸۸ طراح گرفتیم. این فراخوان در چهار بخش حرفه‌ای، خلاقیت‌های تجربی و دانشجویی، نگاه ویژه و استودیوی برتر سال منتشر شد.
او ادامه داد: جلسات داوری در چند مرحله با وسواس و سخت‌گیری برگزار و در نهایت، ۸۴ اثر از ۵۱ طراح برای حضور در نمایشگاه انتخاب شدند. نمایشگاه این دوسالانه از ۱۴ تا ۲۵ مهرماه در نگارخانه ممیز خانه هنرمندان ایران برپا خواهد بود و ۲۱ مهر، مراسم اهدای جوایز برگزار خواهد شد.
آل مظفر با بیان این‌که این رویداد امسال با یک غافگیری همراه خواهد بود، گفت: ما از یک استودیوی خارجی برای حضور در این دوسالانه دعوت کردیم که با حضور آن‌ها، سخنرانی و ورک‌شاپ‌هایی را برگزار خواهیم کرد.
دبیر دوسالانه آثار طراحان بسته‌بندی کشور اظهار کرد: خیلی‌ها از من درباه منفعت و درآمد این کار را می‌پرسند؛ پاسخ من این است که اگر تولید ایرانی و تاثیر گذاشتن روی رزق و روزی خودمان مهم است، این کار را انجام می‌دهیم. ما نمی‌خواهیم شاهد این باشیم که جایگاه تولیدات ایرانی با وارادات تولیدات خارجی که بسته‌بندی‌های مرغوبی دارد، از بین برود. ما مشکلات این راه را پیدا می‌کنیم و در این زمینه دست به تولید منابع می‌زنیم. ما ایران را دوست داریم و می‌خواهیم روزبه‌روز بیشتر رشد کند.
در ادامه این مراسم، امرالله فرهادی گرافیست و عضو هیات داوران این رویداد با بیان این‌که برگزاری چنین رویدادی هزینه و زمان زیادی می‌خواهد، گفت: این زحمت‌ها برعهده ایمان آل مظفر بوده است. ما فقط در این رویداد حضور داریم و از آن حمایت می‌کنیم، زیرا یک عمر کار کردیم و زمانی بود که "دوزار" برای کارمان ارزش قائل نبودند. انتظار داریم کسانی که درآمدشان از تولید کردن به‌دست می‌آید، از کپی‌کاری و نگاه "سرسری" و "بزن در رویی" دست بردارند.
فرهادی اظهار کرد: امیدوارم درهای این بازار بیش از این باز شود تا صاحبان چنین رفتارهایی، سرشان به سنگ بخورد. در خارج از کشور، دانشگاه‌ها بورسیه‌های دانشجویی می‌دهند تا دانشجوها در زمینه طراحی بسته‌بندی، نوآوری داشته باشند.
او درباره کیفیت آثار ارائه‌شده به دبیرخانه این رویداد نیز توضیح داد: کیفیت آثار این دوره نسبت به دوره قبل، تا حدودی افت کرده و همچنان بخش عمده‌ای از کارهای تولیدی و خلاقیت‌ها به این مسابقه راه پیدا نکرده‌اند. در حالی که این رویداد تنها جریان علمی در زمینه طراحی بسته‌بندی در کشور است.
این گرافیست اظهار کرد: ما فکر می‌کردیم داوری آثار، کار سختی باشد؛ اما این‌طور نبود. امیدوارم سخت‌گیری‌ها در این زمینه روزبه‌روز بیشتر شود تا شاهد کارهای ناب و درجه یک باشیم و امیدوار باشیم روزی فرنگی‌ها از ما کپی کنند.
این داور دوسالانه آثار طراحان بسته‌بندی کشور بیان کرد: فکر می‌کردیم در زمینه استفاده از متریال‌های خاص، شاهد نوآوریی‌های خاصی باشیم، اما آنچه به دست ما رسید، زیاد نبود. در خارج از کشور، استودیوهای تخصصی دیزاین، شاخه‌های مختلفی دارند و کار برندینگ نمی‌کنند. در زمینه بسته‌بندی نیز اگر جایی در حوزه بسته‌بندی مواد غذایی فعال است، در حوزه دیگری کار نمی‌کند.
فرهادی همچنین تاکید کرد که این رویداد، رویدادی آموزشی نیز هست.
این گرافیست درباره مهمان‌های خارجی این دوسالانه، توضیح داد: ما یکی از استودیوهای برند دیزان را از ارمنستان دعوت کرده‌ایم.
سپس پوستر این رویداد که توسط برگزیدگان سال گذشته طراحی شده است، رونمایی شد. همچنین لوگوی استودیوی خارجی مهمان این دوسالانه، به حاضران نشان داده شد.
در ادامه، علیرضا مصطفی‌زاده گرافیست و داور این دوسالانه با بیان این‌که برگزاری این رویداد، یک حرکت خودجوش است، گفت: این کار مانند هر حرکت خودجوش دیگری براساس نیازهای جامعه به‌وجود آمده است. زمانی که هیچ‌کس حاضر نیست، متولی برگزاری نمایشگاه بسته‌بندی شود، آن هم در حالی که این کار به اقتصاد و فرهنگ ما وابسته است، چاره‌ای نمی‌ماند به‌جز این‌که افرادی مانند اقای آل مظفر دست به کار شوند.
او با اشاره به گسترش حضور محصولات مرتبط با بسته‌بندی در میان مردم، اظهار کرد: کدام موضوع و تولید، تا این اندازه و با این تیراژ بالا در دسترس مردم است؟ آیا تاثیر فرهنگی بسته‌بندی‌ها کم است؟ ما جای خالی بسته‌بندی‌های ارسالی این مسابقه را در بازار می‌دیدیم. اگر سازمانی متولی این کار بود که دست و بالش در این زمینه باز بود، ما شاهد حضور آثار خوب در بسته‌بندی بازار بودیم. امیدوارم روزی به‌طور جدی و واقعی متوجه این نیاز شوند.
آل مظفر نیز با تاکید بر این‌که ما محکم ایستاده‌ایم و سعی می‌کنیم در شأن بسته‌بندی کشور، تاثیر خود را بگذاریم، درباره رایزنی‌های این رویداد با ارگان‌های رسمی و دولتی، توضیح داد: ما با اتاق بازرگانی، سازمان توسعه و تجارت و سازمان میراث فرهنگی، رایزنی‌هایی کرده‌ایم. به آن‌ها می‌گفتیم حاضریم تخصص خود را به‌شکل رایگان در اختیار شما قرار دهیم. من از این‌که خروجی‌های ارگان‌های دولتی با توجه به امکاناتی که در اختیارشان است، کافی نیست، مایوس هستم.
او همچنین درباره معرفی برگزیدگان این رویداد به بازار کار، توضیح داد: در وب‌سایت ما، اطلاعات طراحان و شماره تلفن آن‌ها وجود دارد و ارتباط گیری با آن‌ها به‌راحتی ممکن می‌شود. از طرفی ما سعی می‌کنیم پس از تمام شدن نمایشگاه در ایران، در نمایشگاه‌های بین‌المللی حضور داشته باشیم.
سپس مصطفی‌زاده درباره تدریس طراحی بسته‌بندی در دانشگاه‌ها، اظهار کرد: در حال حاضر در دوره کارشناسی گرافیک، شش واحد طراحی بسته‌بندی داریم که در طول یک ترم ارائه می‌شود. همه می‌دانیم این مقدار واحد درسی و در طول یک ترم، میزان کمی است؛ اما با در نظر گرفتن این‌که رشته گرافیک شاخه‌های متعددی دارد، شاید جای بیشتری هم برای پرداختن نداشته باشد.
او ادامه داد: دانشجوهای مقطع کارشناسی سرنخ خود را در زمینه بسته‌بندی می‌گیرند و باید بتوانند در کارشناسی ارشد به‌طور تخصصی این موضوع را ادامه دهند؛ اما ما چنین امکانی را نداریم. جای تاسف است که شدیدا با ضعف آموزشی در این زمینه روبه‌رو هستیم. کسی که طراحی بسته‌بندی را تدریس می‌کند، باید تجربه عملی هم داشته با شد، در حالی که آموزش در ایران بییشتر تئوری است تا عملی! به نظرم خود دانشجویان نیز باید پیگیری کنند.
سپس فرهادی تاکید کرد: ما در داوری آثار، به کسی نان قرض نمی‌دهیم و نمی‌خواهیم اسم و رسم ما خراب شود. زنده‌یاد مرتضی ممیز می‌گفت که طراحی روی بسته یک کبریت هم به اندازه یک پوستر، فکر و کار لازم دارد.
او درباره وجود رنگ و بوی بومی و محلی در طراحی بسته‌بندی، تاکید کرد: اول باید دید یک کالا تا چه اندازه بومی است، بسیاری از کالاهای مصرفی در همه جای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. طراحی بسته‌بندی تابع استراتژی مارکتینگ است.
مصطفی‌زاده نیز گفت: بخشی از مشکل کپی‌کاری و تقلید در بسته‌بندی‌های ایرانی، از طراح‌هاست؛ اما بخش عظیم این اشکال به سفارش‌دهنده‌ها بازمی‌گردد. بسته‌بندی تابعی از نیاز بازار و طرز تفکر مردم است. وقتی مردم فکر می‌کنند، جنس خارجی بهتر است، چطور ممکن است بسته‌بندی ما رنگ قومی بگیرد؟ این‌ها تناقض‌هایی است که ما با آن‌ها روبه‌رو هستیم. برای این کار باید ابتدا مفاهیمی مانند اصالت بومی را تعریف کنیم.