گروه رادیو و تلویزیون «هنرآنلاین»:مریم کاظمی از بازیگران و کارگردانان عرصه هنرهای نمایشی است که اخیرا سریال «سوران» با بازی ایشان پخش شد و تئاتر «سیندرلا» را نیز به روی صحنه برد. هنرآنلاین در یکی از روزهای تابستان میزبان این هنرمند بود و با ایشان به گفتگو پرداخته است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
«سوران»؛ روایتی متکی به تاریخ
مریم کاظمی درمورد نحوه مواجهه با نقشش در سریال «سوران» گفت: زمانی که من به سریال «سوران»پیوستم، اطلاعاتم در مورد داستان این سریال کم بود فقط فهمیدم بر اساس رمان «عصرهای کریسکان» ساخته میشود. رمان را نخوانده بودم، فیلمنامه کامل آماده نبود و باخواندن سیناپس فیلمنامه متوجه شدم که نقش یک مادر کردستانی به من پیشنهاد شده است. شناخت دقیقی درمورد مسائل اجتماعی سیاسی آن دوره خاص و درگیری‌های سرزمین‌های کرد نشین ندارم، بنابراین به کارکرد اجتماعی که نقش داشت دقت و انتخاب کردم. به طور کلی باید بگم پرداخت به مسائل با رویکرد تاریخی-اجتماعی خوب است. هم به لحاظ بوم‌شناسی،زبان،اعتقادات و آداب و رسوم، اتفاق خوشایندی است که به تصویر کشیده شد.
در کنار این، مسائل سیاسی_اجتماعی نیز وجود دارد که مختص دوره خاصی است که برخی از رفتن به سمت این موضوعات که متکی بر تاریخ هم است احتیاط می‌کنند. چیزی که برای بازیگران معمولا دغدغه است، این است که آیا چیزهایی که گفته میشود مبتنی بر حقایق است یا خیر. در سریال سوران 80 درصد تیم ساخت، اصالتا کردی بودند و این برایم تا اندازه ای آرامش خیال آورد.مسلما آنها باید بیشتر از ما نگران تحریف نشدن تاریخشان باشند.
وی افزود: در آغاز فکر نمی‌کردم که سریال با این کیفیت ساخته شود. در جریان ساخت متوجه شدم که سروش محمدزاده چقدر به مسئله‌ای که به آن پرداخته است، تسلط دارد و چقدر فرم،رنگ و روابط واقعی به تصویر کشیده است. یکی از اتفاقات خوب هم این بود که به صورت هفتگی پخش می‌شد و مخاطبان را به زمان گذشته تلویزیون می‌برد. یعنی تابوشکنی هم به لحاظ محتوایی و هم در شکل و فرم اتفاق افتاد.
شکل کار برخی از هنرمندان کارمندی شده است
بازیگر سریال «سوران» در بررسی وضعیت تلویزیون گفت: تلویزیون علیرغم این که مخاطبش بسیار کم‌تر از گذشته شده است باز هم در کنار سریال‌های نمایش خانگی مخاطبینی دارد. نکته مثبت این است که اخیرا تلاش میشود سریال‌هایی با محتوا و داستان‌های بهتری ساخته شود و حتی به روال گذشته برخی سریال‌ها را به صورت هفتگی پخش می‌کند.
اما باید بدانیم که تلویزیون به این زودی‌ها به رویه درست خود برنمی‌گردد. چرا که نقش شبکه‌های مجازی و ماهواره‌ای را نمی‌توان نادیده گرفت. این عرصه یک صنعت سرگرمی است و اگر به سمت کارهای سرگرم‌کننده نرویم با شکست مواجه می‌شویم. اخیرا سعی شده اما طبیعتا نمی‌توان چیزی که طی بیست سال گذشته آسیب دیده است را با ترمیم یکساله حل کنیم. تغییر در استمرار به وجود می‌آید و مهم این است که این تغییرات استمرار داشته باشد.
این هنرمند افزود: من در کلاس‌هایم همیشه اعتقاد دارم که کلاس تئاتر جای پیام دادن نیست. تربیت را بر عهده خانواده و آموزش را هم بر عهده آموزش و پرورش بگذاریم.ما تنها قرار است شرایطی را فراهم کنیم تا هنرجو بهتر وارد جامعه شود و توانایی خود را بهتر بشناسد. اشتباه ما این است که فکر میکنیم همه رسانه‌ها و در همه ساعات فقط باید پیام آموزشی بدهند. چون اکنون کارکرد تلویزیون این گونه شده است هم مخاطب و هم هنرمند از تلویزیون فرار می‌کند. چون مخاطب علاقمند نیست، منِ اجراگر هم دلسرد می‌شوم. تا جایی که باعث شده است تمایل به مشارکت نداشته باشیم. اگر مخاطب نباشد بنابراین فقط به عنوان شغل به آن نگاه میکنیم و تبدیل به کارمند می شویم
کاظمی با اشاره بر اشتباهات تلویزیون بیان کرد: تلویزیون یک سری اشتباهات عجیبی چه در بخش محتوا و چه در بحث دخالت در بخش هنری و چه درمورد قراردادها دارد. نا به سامانی و دخالت افراد غیرمتخصص باعث شده است که کار با تلویزیون برای بسیاری اولویت نباشد. این که می‌گویند بازیگر تلویزیون یا سینما عبارت اشتباهی است. بازیگر اگر شرایط کاری مناسبی داشته باشد، تلویزیون یا سینما و یا نمایش خانگی برایش فرقی نمی‌کند. در ساخت نمایش خانگی از نظر محتوا و پوشش آزادتر هستند. اما تلویزیون در سریال‌هایش غیر از این حتی اینکه چطور تمام شود و چه موضع‌گیری سیاسی-اجتماعی داشته باشد، اعمال نفوذ می‌کند.
دلم می‌خواهد که کودکان غرق داستان شوند
این کارگردان تئاتر در رابطه با تفاوت کار تئاتر کودک با بزرگسال بیان کرد: من تئاتر را با کار بزرگسال شروع کردم اما اکنون هم در حوزه کودک و هم حوزه بزرگسال فعالیت می‌کنم. این که علاقه شخصی‌ام به یکی از این دو حوزه باشد، نیست.شرایط کاری ما نیز این گونه نیست که بتوان برنامه‌ریزی دراز مدت انجام
دهیم.
نمایش «سیندرلا» نیز که اخیرا روی صحنه برده‌ام، چهارسال پیش متنش به دستم رسید و از همان زمان هم اعلام کردیم که یکی از کارهای ما خواهد بود. تفاوت کار کودک با بزرگسال در مخاطب است. غیر از این همان فن و تکنیکی که برای تئاتر بزرگسال باید بلد باشیم، برای کار کودک هم لازم است. در تئاتر بزرگسال سهم تماشاگر را به گونه ای قوی میکنیم.چرا که تماشاگر هم در فهم موضوع و معما مشارکت دارد. اما در کار کودک معما طرح نمی‌کنیم، باید همه چیز کاملا رو و عیان دو نمایش داده شود.
وی ادامه داد: در رابطه با انتخاب قصه ایرانی یا خارجی برای من اولویتی وجود ندارد.اگر قصه خوب و ارزشمندی به دستم برسد دوست دارم کار کنم. اما معمولا نمایشنامه‌هایی را دوست دارم که غیر از خط اصلی،چند ماجرای فرعی نیز داشته باشد که درام شکل بگیرد و در خیال بتواند ادامه پیدا کند. دلم می‌خواهد که کودکان غرق داستان شوند چرا که به تخیلشان کمک می‌کند.