فرزام شیرزادی در نشست بزرگداشت زنده‌یاد محمدعلی علومی گفت:‌ علومی نویسنده محنت‌کشیده و درد کشیده و قدر ندیده این روزگار بود. او نویسنده‎ خودساخته‌ای بود و داستان می‌نوشت تا بتواند زندگی‌اش را ادامه بدهد. 

به گزارش گروه ادبیات خبرگزاری هنر ایران، سرای ادبیات نمایشگاه  کتاب در چهارمین روز، مصادف با ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ پذیرای دوستداران محمدعلی علومی بود.

در واقع بزرگداشت محمدعلی علومی با حضور محسن فرجی، نویسنده و ناشر، رامبد خانلری، نویسنده، محمد عزیزی، نویسنده و ناشر، فرزام شیرزادی، نویسنده و روزنامه‌نگار و اسماعیل امینی، شاعر با دبیری حامد صلاحی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر ادبی برگزار شد.

 

مرگ برای محمدعلی علومی نیست

محسن فرجی، مدیر مسئول انتشارات خزه در این مراسم گفت: چند روز قبل از فوت محمدعلی علومی، با او صحبت کردم و متوجه شدم که برای انتشار کتابش دنبال ناشر می‌گردد و به نظر من این اتفاق اصلا خوبی نیست که فردی چون علومی پس از سال‌ها کار همچنان برای انتشار کتابش دنبال ناشر بگردد. از نظر من ناشران باید به دنبال علومی می‌گشتند تا برایشان کتاب بنویسد.

رامبد خانلری، نویسنده در بخش دیگری از مراسم بزرگداشت محمدعلی علومی گفت: ۱۰روز پیش ما برای یک برنامه گفت‌وگو محور به دنبال نویسندگانی می‌گشتیم که بلد هستند درباره داستان شیرین صحبت کنند. نام محمدعلی علومی سومین نام لیست ما بود.

او بیان کرد: سال‌ها پیش عزیزی به من گفت که اگر می‌خواهی داستان بنویسی، حتما داستان داستان‌نویسان ایران را بخوان. من از کتاب «روزگار غریب، مردمان عادی» علومی مشق نوشتن را یاد گرفتم. اگر محمدعلی علومی هزار بار هم به دنیا می‌آمد، باز هم داستان می‌گفت و می‌نوشت. محمدعلی علومی کاملا یک داستان نویس بود و به معنای حقیقی کلمه مثل یک داستان‌نویس زندگی می‌کرد و همه چیز برای او داستان بود.

وی با اشاره به آثار منتشر نشده زنده‌یاد علومی گفت: محمدعلی علومی داستان‌های نانوشته و نیمه‌کاره زیادی داشت و من منتظرم که آن داستان‌ها را روزی بخوانم. مرگ برای محمدعلی علومی نیست. علومی تا زمانی که داستان‌هایش خوانده شوند، زنده است.

محمد عزیزی، مدیر مسئول نشر روزگار نیز در مراسم بزرگداشت محمدعلی علومی گفت: من مشتاقانه به محمدعلی علومی گفته بودم با اینکه نشر روزگار یک نشر خصوصی است و توان مالی چندانی ندارد، حاضرم آخرین کتابش را چاپ کنم.

1461212_orig

زندگی برایش نوشتن بود و دیگر هیچ

در ادامه این نشست، فرزام شیرزادی، نویسنده و روزنامه‌نگار گفت: علومی نویسنده محنت‌کشیده و درد کشیده و قدر ندیده این روزگار بود. او نویسنده‎ خودساخته‌ای بود و داستان می‌نوشت تا بتواند زندگی‌اش را ادامه بدهد. 

این نویسنده بیان کرد: سال‌ها قبل نویسنده و منتقدی درباره محمد علی علومی گفت، علومی خوان رولفوی ایرانی است. در دو سه دهه گذشته نویسنده شدن و چاپ کتاب سخت بود ولی این روزها نویسنده زیاد است و این نویسندگان الآن در سطح نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران زیادند. البته نویسندگان شبیه‌سازی شده هستند؛ کسانی که بی‌زحمت و مرارتی مثلا نویسنده شده‌اند.

شیرزادی با اشاره به قلم یکه علومی گفت: علومی شبیه هیچ نویسنده‌ای نبود و در نوشتن خودش بود و از روی دست هیچ‌کس نمی‌نوشت. او سالیانی طولانی رنج نویسنده مستقل بودن و در دار و دسته نبودن را به جان خرید و زندگی برایش نوشتن بود و دیگر هیچ.

 

 علومی همیشه پر از طرح و ایده بود

اسماعیل امینی در قسمت پایانی مراسم بزرگداشت محمدعلی علومی گفت: من مرگ را غمگین نمی‌بینم و می‌دانم که بعد از مرگ به جایی می‌رویم که همه را می‌بینیم.

او با اشاره به اصطلاح شیرزادی درباره نویسندگان و شاعران شبیه‌سازی شده افزود: فضای جامعه به گونه‌ای است که نخبگان و انسان‌های متفاوت که شبیه‌سازی شده نیستند در انزوا قرار می‌گیرند و در چنین جایی ابتذال ترویج پیدا می‌کند. رواج ابتذال در نهایت بنیان‌های فکری ما را به هم خواهد ریخت و نابود خواهد کرد.
این شاعر بیان کرد: علومی همیشه پر از طرح بود. او هرگز در قالب شکل‌های که نظام اداری می‌پسندد، درنیامد یا مثلا کارمندی نشد که فقط به فکر افزایش حقوق‌اش باشد.