بازگشت کیانوش عیاری بعد از 35 سال به ژانر کمدی/ کمدی شریفِ آقای کارگردان

گروه سینما و تئاتر«هنرآنلاین» : مدت‌ها است که گیشه سینما در تسخیر فیلم‌های کمدی است و این مسئله در سینما باب شده است که اصولا سرمایه‌گذاران و فیلمسازان تمایل بیشتری برای ساخت فیلم کمدی دارند .

کارگردانان نسل جدید هم دو دسته‌اند؛ یا برای مطرح شدن فیلم‌های اجتماعی می‌سازند و یا برای فروش بیشتر و دیده شدن، فیلم کمدی می‌سازند که لزوما هم با تعاریف کمدی سازگاری ندارند.

در بین این کارگردانان جوان کمدی‌ساز، یک کارگردان قدیمی سینما تلاش کرده است تا با استفاده از تجربیات خود، با فاصله از کمدی‌هایی که صرفا آمده‌اند تا بفروشند، یک کمدی تمیز و شریف ارائه دهد.

چند روزی است که فیلم «ویلای ساحلی» به کارگردانی کیانوش عیاری اکران شده است و هنوز نیامده، رکورد فروش در روز اول را زده است.

کمتر پیش می‌آید کارگردانان قدیمی و صاحب سبک سینما هم به سمت کمدی‌های امروزی بیایند. آن‌ها معمولا به کارنامه آثارشان وفادار می‌مانند. عیاری هم که در کارنامه آثار خود به جز یک یا دو مورد، فیلم طنز یا کمدی ندارد و بیشتر آن‌ها درام هستند. او که توقیف فیلم «خانه پدری» اش سر و صدای زیادی به پا کرده بود، بعد از 6 سال به سینما بازگشت؛ اما این بار با تغییر رویکردی که ظاهرا به مذاق مخاطب هم خوش نشسته است. ساخت «ویلای ساحلی» برای عیاری بعد از فیلم «روز باشکوه» یک بازگشت به ژانر کمدی به حساب می‌آید.

عیاری در «ویلای ساحلی» از زوج هنرمندی استفاده کرد که خوب می‌توانند هم کیفیت را برایش به ارمغان بیاورند و هم کمیت را! تصویر پژمان جمشیدی و رضا عطاران بدون درنظر گرفتن موضوع و تیزر، به تنهایی می‌تواند انگیزه مخاطبان برای رفتن به سالن‌های سینما شود. این ترکیب قبل‌تر هم در فیلم«شیشلیک» محمدحسین مهدویان حضور داشتند اما این فیلم تا کنون اکران عمومی نشده است؛ بنابراین این ترکیب برای مخاطبان هنوز تازه است. ضمن این که عطاران هم‌اکنون یک سریال در بستر پلتفرم فیلم‌نت دارد و جمشیدی هم هم‌زمان چند فیلم درحال اکران دارد.

پیش از اکران «ویلای ساحلی» بحث‌های زیادی پیرامون این که یک کارگردان صاحب سبک یک فیلم کمدی ساخته است به وجود آمده بود و بسیاری ترس این را داشتند که عیاری هم به دام کمدی‌های سخیف بیافتد. اما این گونه نیست. اگرچه کمدی او کاملا امروزی است اما مانند سایر فیلم‌ها در ورطه شوخی‌های جنسی یا لودگی نیافتاده است.

کیانوش عیاری نخواسته است با ساخت یک فیلم لگد به اعتبار خود بزند و تلاش کرده است با وجود امروزی بودن، فیلم کمدی تمیزی ارائه دهد؛ اگرچه که کاستی‌هایی هم داشته باشد.

«ویلای ساحلی» با گریز به مسئله فقر و مشکلات مالی راوی یک خانواده است که به واسطه یک تصمیم، به چالش‌هایی دچار می‌شوند.  فیلم دیر به نقطه اوج و خنده‌ای که مخاطب می‌خواهد، می‌رسد. گویی که تمام بار طنز آن را به یک سوم پایانی فیلم سپرده باشد و این عدم توازن باعث می‌شود در ابتدا مخاطب دلسرد شود. مشخص است که عیاری نخواسته تا با هر ابزاری خنده از مخاطب بگیرد و یا با استفاده از ابزارهای دیگر فیلم‌های کمدی، بفروشد.

اگرچه که کمدی ساختن فیلمساز بزرگ ما برای ما کمی غریب به نظر می‌رسد و اگرچه شاید انتظار ما از او بیشتر از فیلم «ویلای ساحلی» باشد، اما او مطمئن است که فیلمش فروش خواهد داشت؛ او به بازیگران و توانایی‌های خودش باور دارد و تنها با تکیه بر همین، جلو رفته است. باید منتظر ماند و دید آیا این باور به بار خواهد نشست و فروش آن شگفتی‌ساز خواهد شد یا خیر.

زهرا علی نژاد