به گزارش هنرآنلاین، حسن رحیم پور ازغدی گفت: بین همه فضائل طالب زاده آنچه که بیش از همه زیباتر بود، روحانیت و معنویت ایشان بود. من آدم به اندازه ایشان روحانی و معنوی کم دیده‌ام. عده زیادی در حوزه سیاست و رسانه و هنر مشغول‌اند اما، این‌ها شغل‌شان است نه هدف‌شان. در دوره‌ای که بسیاری از ما در طی این سی-چهل سال هدف را گم کرده‌ایم و دیگر هدف نداریم و مشغول انقلاب هستیم و نه درگیر مسائل انقلاب، ایشان تا لحظه آخر، هدف معنوی داشت.

در رأس همه محاسباتش، محاسبه معنوی‌اش بود. هدف معنوی کم داریم. هدف معنوی هست اما کم است. ریا نمی‌دانست. ایشان اهل تجهد و نماز شب بود. هر فرصتی گیر می‌آورد به خاطر دوران نوجوانی‌اش که در فضای دیگری بود در هر فرصتی مشغول نماز قضا می‌شد.

مطلقاً ریا و ریاکاری را بلد نبود. در حالی که بسیاری مشغول آموختن فوت و فن ریاکاری بودند و هستند. گاهی به ذهنم می‌آمد که مثل اینکه ایشان نفس ندارد. ما به آدم‌هایی مثل او که در ترافیک انقلاب گیر نکرده‌اند بلکه خودشان صادقانه آمده‌اند به شدت نیاز داریم. طالب زاده هر چه جلوتر آمده است انقلابی‌تر شده است و این خیلی جالب است که ایشان در ماه‌های آخر زندگی‌اش که گرفتار این بیماری‌ها بود دقیقاً یک آدم دهه شصتی بود و قلب و ذهن‌اش پنجاه و هفتی بود.