گروه رادیو و تلویزیون«هنرآنلاین»: این شعار «به عقب برنمی‌گردیم» یا این که به «گذشته نگاه نکن» همیشه هم درست نیست. گاهی باید برگردیم عقب و حال را با آن زمان مقایسه کنیم. این قیاس گاهی منجر به این می‌شود که دلیل پسرفت یا پیشرفت خودمان را دریابیم.
صداوسیما به طرز عجیبی به این بازگشت به عقب، نیاز دارد تا بتواند دلیل این کاهش مخاطبش را دریابد و حفره‌هایش را پر کند. اگر مدیران صداوسیما اندکی باهوش باشند، همین جدول پخش و بازخوردهای شبکه آی فیلم می‌تواند پیام روشنی برای آن‌ها داشته باشد.
در چندماه اخیر اگر نگاه کنیم، آی فیلم هم سریال‌های قدیمی‌تر و فاخر را پخش کرده است و هم سریال‌هایی که برای هفت یا هشت سال گذشته بوده است. اگر به میزان بازخورد مخاطبان نگاه کنید، می‌بینید که سریال‌های خوب که تقریبا همه شان مربوط به سال‌های قبل از دهه نود است مخاطب بیشتری دارند و سریال‌هایی که مربوط به هشت سال اخیر هستند همانطور که در زمان پخش از شبکه اصلی، مخاطب نداشتند، در آی فیلم هم تماشایی نشدند.
این نتیجه روشن و مشخصی دارد؛ سریالی مانند« کوچه اقاقیا»، «یوسف پیامبر»، « دردسرهای عظیم» و حتی «آوای باران» که چه از لحاظ محتوا و مضمون و چه از لحاظ عوامل حرفه‌ای و قوی بودند و بازیگران چهره‌ای داشتند، همچنان با گذشت سال‌ها جزو لیست پرمخاطب‌ترین‌ها هستند و سریالی مانند که «کوبار» و «پلاک13» که اندکی از پخش آن‌ها گذشته است همچنان مخاطب ندارند.
این پیام می‌تواند زمینه‌ای برای پیدا کردن یک مسیر طلایی برای بازگشت تلویزیون به روزهای اوجش باشد؛ این که مهم است برای یک برنامه یا یک سریال مانند قبل هزینه کرد. این هزینه کردن می‌تواند این باشد که بازگشت و حضور چهره های مهم کارگردانی و عوامل تلویزیون را جدی بگیریم.
نمی‌توانیم خودمان را گول بزنیم و بگوییم بدون این چهره‌های کاربلد می‌توان موفق بود؛ همین حالا نتیجه این گمان اشتباه را داریم می‌بینیم.
از سوی دیگر این روزها «سرزمین مادری» هم بعد از سال‌ها درحال پخش است که از شاخصه‌های آن این است که از چهره‌ها استفاده کرده است و حالا بعد از سال‌ها توقیف همچنان به اصطلاح بیات نشده است و مخاطبان را بار دیگر پای تلویزیون نشانده است.
کاش آقای جبلی رئیس صداوسیما هم مواضع شفاف‌شان را در این زمینه اعلام کنند و با دست پس نزنند و با پا پیش نکشند.
رئیس صداوسیما مردادماه امسال بود که گفتند بدون سلبریتی‌ها هم می‌توانند کار کنند و دیده شوند. اندکی بعد صحبت از بازگشت «رضا رشیدپور» و «محمدرضا گلزار» شد که با حواشی زیاد، رشیدپور اعلام کرد که قصد بازگشت به تلویزیون را ندارد. اما بحث برانگیزتر از آن سخنان اخیر آقای جبلی است که گفته است:
« در سازمان به روی همه هنرمندان باز است؛ این ادعا نیست، بلکه آن را اثبات کردیم. خیلی‌ها تصور می‌کردند که ما دور سازمان سیم خاردار کشیده‌ایم؛ درحالی که اکنون آمده‌اند و مشغول مذاکره با سیمافیلم هستند. اتفاقاً برخی هنرمندان به‌اشتباه، خودشان حضورشان را در رسانه ملی کمرنگ کرده‌اند. هیچ‌کس از آن‌ها نخواسته است که بروند، بلکه برعکس ما خواستیم که بمانند طرح بدهند، بازی کنند و اجرا کنند. با این‌حال ما به دیدگاهشان احترام می‌گذاریم و معتقدیم صداوسیما خانه هنرمندانی است که می‌خواهند به هویت و تاریخ این ملت خدمت کنند. مسئولان خدمتگزار تولید و محتوا هستند و شما هنرمندان و برنامه‌سازان صاحبان اصلی سازمان هستید.»
با این تناقض ما که درست متوجه موضع رئیس صداوسیما در برابر بازگشت چهره های خاطره ساز تلویزیون نشدیم اما منطقی همین است که از گذشته‌مان درس بگیریم و از تاثیر این چهره‌های کاربلد در صداوسیما چشم‌پوشی نکنیم.
امیدواریم که با یک دودوتا چهارتا ساده، مدیران پیگیر بازگشت چهره باشند تا بار دیگر مخاطب به تلویزیون برگردد. البته اگر در سخنرانی و مصاحبه دیگر آقای جبلی موضعشان را تغییر ندهند!