گروه تئاتر«هنرآنلاین»: چهل‌ودومین جشنواره تئاترفجر با اجراهای گروه‌های مختلف نمایشی به پایان رسید.
نمایش«ساپو» به کارگردانی محمدامین سعدی از نمایش‌هایی است که در روز پنجم جشنواره در سالن چهارسو مجموعه تئاترشهر به روی صحنه رفت. این نمایش به روایت نویسنده‌ای پرداخته که مدتی است با شخصیت یکی از داستان‌هایش درگیر شده و حالا در آسایشگاه روانی است.
محمدامین سعدی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با شرایط رقابتی «ساپو» در بین دیگر نمایش‌های تئاتر فجر 42 گفت: هر کارگردانی شیوه‌ی اجرایی خاص خودش را دارد. ما به جشنواره نگاهی رقابتی نداریم. اگر که «ساپو» خاص است و از لحاظ فرم، محتوا و ساختار متفاوت است، به علت تمرین‌های سنگینی است که پیش از این داشته‌ایم. ایده و نمایش‌نامه‌ی «ساپو» ماه‌ها کار شده است. حتی بعد از نوشته شدن همچنان نمایش‌نامه به صورت کارگاهی و با کمک عوامل کار بازنویسی شد. یکسری مولف‌ها کمک‌مان کرد تا نمایش از نظر بصری، زیبایی‌شناسی و هارمونی و ریتم و موسیقی و تمام هر آنچه که باعث می‌شود ساختار نمایش شکل بگیرد نسبت به نمایش‌های دیگر مقداری متفاوت باشد.
او ادامه داد: دو سال برای این نمایش زمان گذاشتیم. تمام ابعاد آن را بررسی کردیم. می‌خواستم به شکلی رنج بشریت و انسانیت را نشان بدهم که شامل لایه‌های سنگین روانشناسی می‌شد. باید به روانشناسی واقف می‌شدیم. لایه‌های سنگین تصویری داشت و خدا رو شکر بعد از اجرا از تماشاگران «ساپو» بازخورد خوب و خارق‌العاده‌ای دیده‌ام. اساتید دانشگاه هم در تماشای این نمایش روی گشاده و نظرات مثبتی داشته‌اند.
سعدی در رابطه با سطح هنری تئاتر ایران بیان کرد: اگر بخواهیم می‌توانیم سطح تئاتر ایران را در عین تنوع بالا ببریم. ما کارگردان‌ها باید یک مقدار سختی بیشتری به خودمان بدهیم. همه چیز در ایران وجود دارد. هم خلاقیت، هم متن‌های خوب و هم بازیگران خوب. درست است در سطوح بالای تئاتر فرآیند تولید طولانی می‌شود. در «ساپو» هم فرآیند تولید سنگین و زمان‌بر بود. ولی مطمئنا با صرف وقت و تمرین مداوم و مستمر به نتایج عالی‌ای خواهیم رسیم.
کارگردان ساپو در خصوص وجود نمایشی از جنس نمایش «ساپو» در جشنواره تئاتر فجر اظهار کرد: تا آنجایی که اطلاع دارم نمایشی با فضای «ساپو» در این جشنواره نداریم. نمایش ما به دلیل شیوه‌ی اجرایی سنگینی که دارد کمتر پیش می‌آید دیگر همکاران به سراغ چنین فضاهایی بیایند. استاد دژاکام در تماشای اجرای عمومی این اثر گفتند: «به نظر من این کار اولین اثر نمایشی پست مدرن ایران است» شیوه اجرایی که ما برای این نمایش در نظر گرفتیم شیوه‌ی اجرایی بین مکاتب بود. نیاز داشت که شناخت خیلی زیادی از تمام مکاتب داشته باشم. برای این منظور فیلم‌های زیادی دیدم. پژوهش‌های زیادی را خواندم. بنابراین شیوه‌ی اجرایی آسانی نیست. چنین فضاهایی بوده؛ اما شیوه‌ی اجرایی ما بسیار متفاوت بوده.
او درباره جشنواره تئاتر فجر تا به اینجا گفت: به نسبت سال‌های پیش شاهد جشنوارهای کیفی‌تری بوده‌ایم. تنوع ژانر در این جشنواره زیاد است. هنر را در این جشنواره پررنگ‌تر می‌بینم. به جز بخش صحنه نتوانستم بخش‌های دیگر را ببینم. ولی به نظرم با وجود نظرات شورای سیاست‌گذاری جشنواره که حتما دلایل خود را هم دارند، نیاز به بخش‌های مختلف نیست. هنر به تنهایی می‌تواند نیاز بخش‌های متفاوت را نمایش دهد. تئاترهایی که در طول سال اجرای عمومی دارند هنر را زنده نگه می‌دارند. می‌شود با همین تئاترها، به کارکرد موردنظر رسید. بخش‌بندی تئاتر با هنری بودن آن هم راستا نیست. به هر حال هر جشنوره سیاست خود را دارد معمولا همه‌ی دنیا به همین شکل است. ولی من حس می‌کنم هر چقدر که کار بیشتر به سمت هنر و بچه‌های هنر کشیده شود خود هنر کارکردش را نشان می‌دهد. نیاز به بخش‌های متفاوت نخواهد بود.
محمدامین سعدی با امیدواری از اینکه «ساپو» باز هم بتواند در تهران اجرا داشته باشد تکمیل کرد: پیش از این «ساپو» در عمارت نفول‌لوشاتو با استقبال مخاطبان اجرا شده، به تئاترشهر هم دعوت شدیم و آنجا هم اجرای محدود داشتیم. در همه‌ی اجراها استقبال مخاطب بالا بود. البته از 3 کشور دیگر پیشنهاد اجرا داریم. مطمئنا بعد از این اجراها به اجرای مجدد «ساپو» در ایران فکر خواهیم کرد.
زهرا عباسی