به گزارش هنرآنلاین، محمد محبی در گفت وگو با ایسنا، بابیان اینکه قدمت تعزیه خوانی در بنجار سیستان به بیش از ۲۵۰ سال پیش می رسد، افزود: در آن زمان های دور که نزدیک به ۱۳۰ سال قبل بوده، بنحار حوزه علمیه ای داشته و حتی نماز جمعه نیز در اینجا برگزار می شده است اما در دوران حکومت منفور پهلوی به دستور شاه پهلوی، دستور رسید که نماز جمعه و حوزه علمیه تعطیل شود، ما از پدران و بزرگان مان هم که بیش از ۱۰۰ سال سن داشتند در خصوص قدمت تعزیه و اینکه چه کسی باعث و بانی راه اندازی تعزیه در بنجار بوده می پرسیدیم و آنها جوابی برای ما نداشتند و می گفتند که قبل از ما هم تعزیه در بنجار بوده است.
وی ادامه داد: نسخه های خطی تعزیه خوانی دست به دست و سینه به سینه به تعزیه خوانها رسیده است.
وی ادامه داد: در آن زمان هایی که ما به یاد داریم وقتی می خواستیم تعزیه خوان شویم باید در ابتدا تست تعزیه خوانی می دادیم؛ بدین‌گونه که یک متن از تعزیه را حفظ می کردیم و بعد از آن باید پیش تعزیه خوانها اجرا می کردیم و در صورت قبولی،می توانستیم تعزیه خوان شویم.
وی اضافه کرد: نسخه هایی که بدست ما رسیده از سال ۱۳۰۰ بوده که دست به دست به ما رسیده اما چون خیلی قدیمی است متاسفانه پاره شده و تعدادی از آنها مرمت شده ولی خیلی از این نسخه ها درحال از بین رفتن است، اما با توجه به اینکه تعزیه خوانی از ارزش بالایی برخوردار بود توانستیم تکمیل این نسخ را از کتابهای تعزیه دنبال کنیم.