سرویس تئاتر هنرآنلاین: مجتبی احمدی کارگردان و تهیه‌کننده تلویزیون است که دبیری سرویس تلویزیون روزنامه بانی فیلم نیز از جمله فعالیت‌های اوست. وی که سال 81 نمایش "مردی که گلی بر دهان داشت" را در مجموعه تئاترشهر روی صحنه آورد، اکنون قصد دارد نمایش "کروکی" که خود نوشته است را با بازی سعید چنگیزیان در تئاتر مستقل تهران اجرا کند. در این اثر نمایشی که از امروز 12 مهر ماه ساعت 17:30 در این تالار نمایشی به صحنه می‌رود، ژیلا صادقی، سپند امیرسلیمانی و الهام کردا حضور تصویری دارند.
احمدی درباره روند شکل‌گیری نمایش "کروکی" عنوان کرد: این نمایش یک قصه اکسپرسیونیسم است که دو سال پیش طرح اولیه آن به ذهنم رسید و سال گذشته آن را نوشتم. "کروکی" داستان گلایه‌های درونی انسانی نسبت به خود است. انسانی که بابت کارهایی که باید انجام می‌داده و در آن‌ها کوتاهی کرده با خود در می‌افتد. از سویی نیز وظایف شخصی خود و دیگران را نقد اجتماعی می‌کند.
این کارگردان و نویسنده درباره شیوه اجرایی و استفاده از ویدئو در این اثر خاطرنشان کرد: به لحاظ زیبایی‌شناسی به یک استاتیک تصویری فکر می‌کردیم و همچنین نیاز داشتیم فضای ذهنی شخصیت اصلی قصه را با سبک و سیاقی خاص نشان دهیم. از آنجا که در تئاتر به دلیل محدودیت‌هایش اجازه آن را نداریم که به هر آنچه که در نظر داریم دست یابیم، به دنبال آن بودیم تا وجوه زیبایی‌شناسی نمایش جلوه صحیحی پیدا کند و به واسطه موقعیت سورئال ایجاد شده دست به دامن مدیایی به نام ویدئو شدیم.
وی همچنین در ادامه افزود: در نظر ندارم بگویم نمایش ما مولتی مدیا است چون این‌گونه نیست و ما ویدئو و تئاتر داریم. ویدئوها تصویر ذهنی شخصیت اصلی است که گاهی او با درونیات ذهنیش هم کلام، هم‌صحبت و هم مسیر می‌شود و گاه خودش با تصاویری که درونیات ذهنی‌اش است یکدیگر را نقد و بررسی می‌کنند و گاهی با هم به چالش می‌رسند و یقه هم را می‌گیرند. این تکنیک به ما فرصتی داد که بتوانیم تماشاگر را در مدت زمان اجرای نمایش به آنچه که در درون این شخصیت می‌گذرد نزدیک کنیم.
مجتبی احمدی درباره معیار انتخاب بازیگر نمایش "کروکی" توضیح داد و گفت: به نظر من هیچ بازیگری بهتر از سعید چنگیزیان برای ایفای این نقش نبود چرا که نقش، خصوصیات و ویژگی‌هایی دارد که نیاز است بازیگر همزمان از تکنیک و حس به شکل توام استفاده کند. نمایشنامه به شکلی چیدمان شده است که کارکردی مینیاتوری دارد و بازیگر آن باید توان ادای دیالوگ‌ها به صورت مینیاتوری را داشته باشد. در واقع این شخصیت باید از نقطه ابتدا تا انتهای نمایش به وجوه و ویترین بیرونی و داخلی کاراکتر دست یابد و بازی آن کار راحتی نیست و این امکان وجود نداشت که سراغ هر بازیگری برویم.
وی ضمن اشاره به اینکه ما بسیار بازیگران با تکنیک و با حسی داریم، یادآور شد: من به دنبال بازیگری بودم که توانایی حس و تکنیک همزمان را داشته باشد و بتواند در لحظاتی که نمایش در نظر دارد کمی تماشاگر را بخنداند و این بامزگی را همراه با تکنیکی که به سمت لودگی نرود، ایجاد کند. در جایی که قرار است تماشاگر میخکوب شود بازیگر باید بتواند این کار را انجام دهد.
این تهیه‌کننده تلویزیون با بیان این موضوع که هر انسانی وجوه درونی خود را دارد که هیچ‌گاه نشان نمی‌دهد اما خود از آن مطلع است هر چند که اطرافیانش ندانند، متذکر شد: در واقع تماشاگر ما خیلی راحت می‌تواند خود را در زوایای شخصیت نمایش پیدا کند و چون این واقعیت است تماشاگر باید به باور برسد. من مطمئن بودم که با سعید چنگیزیان می‌توانم باور مخاطب را تسخیر کنم چرا که اگر به باور مخاطب نمی‌‌رسیدیم دیالوگ‌هایی که شاید فضای سورئالی دارد و از رئال فاصله می‌گیرد برای باورِ مخاطب مضر بود. به نظرم چنگیزیان بازیگر خوب و همراهی است که نقش را بسیار سریع فهمید و آن را شناخت. کاراکتر را در خودش پیدا نکرد بلکه آن را به خود منتقل کرد و کم کم نقش به جانش نشست.
وی مدت زمان تمرین نمایش "کروکی" را یک ماه عنوان کرد و درباره انتخاب تئاتر مستقل تهران برای اجرای آن، تصریح کرد: اجرای این نمایش در تئاتر مستقل به دو دلیل بود. اول اینکه به نظرم آثاری که در این تالار اجرا می‌شوند جنس خاصی دارند و این نمایش نیز خاص است. دومین مسئله این است که این تماشاخانه مخاطبان خاصی دارد و از این جهت این تالار نمایشی را انتخاب کردیم که به دنبال مخاطب خاص بودیم. شاید هر جنس از مخاطب این نوع از نمایش را نپسندد. در مجموع جنس نمایش‌هایی که در تئاتر مستقل اجرا می‌شود با تماشاخانه‌های دیگر متفاوت است.
احمدی درباره طراحی صحنه نمایش "کروکی" عنوان کرد: طراح صحنه این نمایش بهراد جوانبخت است. او طراحی صحنه برنامه "خندوانه" و بسیاری از کارهای مهم را انجام داده است که به واسطه حمید خرم‌طوسی تهیه‌کننده نمایش با جوانبخت آشنا شدم. به کسی نیاز داشتم که در کنار طراحی صحنه به طراحی پوستر نیز فکر کند چون همه از یک جنس بودند و قرار نبود طراحی متنوعی داشته باشیم. جوانبخت با تمام تجربه‌اش در این نمایش دکوری ساده اما ویژه و خاص را طراحی کرد. طراحی صحنه نیز در جنسی موازی با شخصیت نمایش است و در واقع تم دکور ما بر اساس شخصیت و اتفاقی که در نمایشنامه می‌افتد طراحی شده نه بر اساس یک واقعیت. طراحی نزدیک به رئال و همچنین نزدیک به سورئال در صحنه ما دیده می‌شود.
وی در پایان درخصوص موسیقی نمایش با بیان این موضوع که انتخاب هر ساز متناسب با لحظه حسی شخصیت نمایش اتفاق افتاده است، خاطرنشان کرد: در "کروکی" اجرای موسیقی زنده داریم که علی‌سینا رضانیا آن را برعهده دارد و کار ویژه‌ای انجام داده است. بیش از 30 نوع ساز در صحنه‌های مختلف براساس فضای لحظه‌ای و حسی بازیگر استفاده می‌شود. یعنی تماشاگر در هر لحظه و هر حس و حالی موسیقی درون شخصیت نمایش را می‌شنود. مخاطب از موسیقی به عنوان مکمل حس شخصیت اصلی نمایش استفاده می‌کند و به آن نزدیک می‌شود. در واقع موسیقی در اینجا مکمل کاراکتر است، در صورتی که در آثار دراماتیک موسیقی مکمل نمایش است.