به گزارش هنرآنلاین، در متن این یادداشت آمده است:
«چهره برجسته‌ای مانند استاد شجریان بی‌نیاز از هرگونه توصیف است. ابعاد مختلف شخصیت ایشان مانند خورشید آن‌قدر وضوح دارد که نیازی به تعریف نیست. تأثیرگذاری و حضور نیم‌قرن ایشان در عرصه آواز و موسیقی، شیوه ممتاز و برجسته‌ای که در خوانندگی ارائه کردند، پیوندشان با موضوع شعر و ادبیات، نقشی که در معرفی اشعار برجسته شاعران تاریخ‌ساز عرصه ادبیات ایران مانند حافظ، سعدی و خیام داشتند و آثار پرتعدادی که در گونه‌های مختلف در پیوند با آهنگسازان نسل‌های گذشته ارائه کردند، از تاثیرات مهم استاد شجریان است.
ایشان تصانیف بسیار به‌یادماندنی از خودشان به جای گذاشتند که در میان آن‌ها تعدادی از تصنیف‌ها تنها با صدای استاد شجریان شنیده شده‌اند. آثاری که توسط استاد عبدالله خان دوامی روایت شده‌اند و استاد شجریان مستقیما از ایشان آموخته بودند و بعداً اجرا کردند، در تاریخ موسیقی ایران ماندگار شده است. شخصیت اجتماعی استاد شجریان و نوع نگاه اجتماعی و تعهد ایشان به مردم هم برجسته است. در شادی‌ها و غم‌ها، همیشه در کنار مردم بودند و در هر دوره‌ای واگویه مسائل اجتماعی آن دوران بودند.
ما در عرصه فرهنگ و هنر ایران کمتر شخصیتی را مثل استاد شجریان می‌توانیم به یاد بیاوریم که در این حجم و وسعت و با این محبوبیت با مردم خودشان ارتباط داشته و در جامعه این‌گونه نظرها را جلب کرده باشند.
من ۳۰ سال با استاد شجریان از نزدیک زندگی کردم و در حضر و سفر همراه ایشان بودم. خاطرات زیادی دارم که از استاد شجریان بگویم؛ هم از رفتارشان با مردم و هم از تلاش بسیار عجیب و خستگی‌ناپذیرشان در حوزه پیگیری موسیقی. ایشان تا لحظه آخر زندگی‌شان، طلبه بودند و هیچ‌وقت از آموختن دست نکشیدند.
من در این ۳۰ سال شاهد بودم که ایشان از این که بخواهد یک موسیقی، جمله و نکته‌ای را از کسی فرا بگیرد و بیاموزد، دریغ نکرد. به طور مثال وقتی می‌شنیدند در اقصی نقاط کشور افرادی هستند که نغمات منحصربه‌فردی را در حافظه‌شان ثبت و ضبط دارند، با اشتیاق و عطش فراوان سعی می‌کرد آن شخص را ببیند و از او بیاموزد.
در کار موسیقی و هر کار دیگری، استاد شجریان پشتکار مثال‌زدنی داشتند. به‌طور مثال ایشان وقتی یک وسیله‌ای مانند دوربین عکاسی می‌خریدند، تا تمام زیر و بم دوربین از نظر کارکرد و ویژگی‌ها را در نمی‌آوردند، از پای نمی‌نشستند. ساعت‌ها روی یک موضوع وقت می‌گذاشتند تا ابعاد آن وسیله یا موضوع را متوجه شوند. در مورد صدابرداری و تجهیزات صدابرداری هم همین‌طور. ایشان یک صدابردار ممتاز بود. وقتی استاد شجریان کنسرت داشتند، ایشان بیشتر از صدابرداران روی کار صدابرداری و تجهیزات صوتی تسلط داشتند.
استاد شجریان روحیه خستگی‌ناپذیری و پیگیری داشتند که به نظرم بخش زیادی از موفقیتشان به خاطر همین ویژگی‌ها بود. ایشان تمام شیوه‌های قدما در آواز را تمرین می‌کردند و می‌آموختند. همان‌طور که ایشان به ردیف آوازی تسلط داشت، به ردیف سازی هم مسلط بود. ایشان خوش‌نویس برجسته‌ای بودند و در عرصه خوش‌نویسی فعالیت می‌کردند. عکاس بسیار خوبی هم بودند. به گل و گیاه نیز علاقه زیادی داشتند. من گاهی به باغ استاد شجریان می‌رفتم و می‌دیدم که ایشان به گل و گیاهان می‌رسید. از صبح که با همدیگر به باغ می‌‌رفتیم، باور کنید من خسته می‌شدم اما ایشان تا خود شب، خستگی‌ناپذیر کار می‌کرد. استادِ باغبانی بودند. راجع به پیوند زدن گیاه و شناخت خاک تبحر داشتند. دست به هر خاکی که می‌زدند تشخیص می‌دادند که خاک مرغوبی هست یا نه.
استاد شجریان یک شخصیت ممتاز و منحصربه‌فردی بودند. هوش بسیار سرشاری داشتند. همه این‌ها دست به هم داد و یک شخصیتی به نام استاد محمدرضا شجریان شکل گرفت. متاسفانه ما استاد را زود از دست دادیم. استاد شجریان از نظر جسمی بسیار سالم بود. در طول مدت عمرشان هیچ آلودگی نداشتند. کوه‌نورد بسیار خوبی بودند. انتظار نمی‌رفت استاد شجریان به این زودی گرفتار بیماری شوند و ما را ترک کنند. روانشان شاد باشد.
یکی از آرزوهای من این است که آثار نشنیده استاد شجریان که بیش از 200-300 ساعت است، به‌زودی در اختیار همگان قرار بگیرد.»
انتهای پیام