به گزارش هنرآنلاین به نقل از انتشارات کتاب نیستان، «وقت عاشقی» عرض ارادت نصرالله قادری به ساحت اباعبدالله الحسین(ع) است. او برای نوشتن از عاشورا به سنت کار‌های دیگرش سراغ شخصیتی فرعی در ماجرای کربلا رفته است، این‌بار نیز از زاویه عشق به ماجرا ورود و قهرمان داستانش را بانوی شهید کربلا انتخاب کرده است: ام وهب بنت عبد، همسر عبدالله بن عمیر کلبی. نخستین و تنها زنی که در واقعه کربلا به شهادت رسید.
قادری در «وقت عاشقی» تمام و کمال به حکایت همدلی و همپایی این شهیده را روایت می‌کند که همراه همسرش به نینوا رفت، مردی که دومین شهید کربلا در روز عاشورا بود. روایتی بر پایه تقلید به علاوه تخیل؛ که از اسناد معتبر تاریخی بهره گرفته، اما بی‌تردید تخیل در این روایت نقشی اساسی دارد.
قادری خود در مقدمه درباره خلق این اثر چنین گفته است: «وقت عاشقی» هنگامه‌ای خلق شد که تصور کردم ندایی مرا می‌خواند: «کاری برای حسین فاطمه و علی نمی‌نویسی؟» و من که بار‌ها با توان اندکم سوی این واقعه رفته بودم جانم لرزید. نمی‌دانستم چه باید کرد؟ یقین داشتم که باید بنویسم، چون پیام رسیده است. سختی و صعوبت کار را می‌دانستم. پس به او توکل کردم و تفالی به قرآن نامه زدم، نیک آمد. بسیار نیک. امیدوار شدم و منتظر آن لحظه ناب نشستم. درد در رگانم پیچیده بود. بی تاب و آشوب بودم. بی‌اختیار سوی حضرت حافظ رفتم تا کمی آرام شوم. بی قصد تفال دیوان را گشودم. غزل شماره ۹۴ مطلع صفحه بود. از شوق لرزیدم.
«رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس
گویی، ولی‌شناسان رفتند از این ولایت...»
انتشارات کتاب نیستان نمایشنامه «وقت عاشقی» در ۷۶ صفحه رقعی منتشر و روانه بازار نشر کرده است.