گروه سینما خبرگزاری هنر ایران: این روزها «آپاراتچی» در سینماهای سراسر کشور روی پرده رفته است. این فیلم اقتباسی است از کتابی به همین نام که داستان نقاش ساختمانی است به نام جلیل. او که دستی بر آتش فیلم‌سازی دارد قصد کرده به هر طریقی شده نخستین فیلم سینمایی‌اش را بسازد و به بزرگترین رویایش که رسیدن به سیمرغ فجر است، برسد. این فیلم توانست در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر جایزه ویژه هیئت داوران در بخش بهترین کارگردانی نگاه‌نو را برای قربانعلی طاهرفر به دست بیاورد. به همین بهانه با رضا ناجی بازیگر این فیلم به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه خواهید خواند.
چگونه به پروژه «آپاراتچی» دعوت شدید؟
رضا ناجی: آقای جلیل طائفی (کسی که فیلم بر پایه‌ی خاطرات او ساخته شده) از دوستان قدیمی‌ام هستند و حدودا در دهه پنجاه با هم همکاری می‌کردیم. چند فیلم سوپر هشت با هم کار کرده بودیم. وقتی مرا دعوت به کار کردند به محض خواندن فیلم‌نامه متوجه شدم که درمورد زندگی دوستم است و همین باعث شد قبول کنم.
از همکاری در اولین فیلم بلند سینمایی قربانعلی طاهرفر بگویید و چگونگیِ آشنایی‌تان با ایشان.
ناجی: آشنایی من با آقای طاهرفر به بازی در «آپاراتچی» برنمی‌گردد. با ایشان از قدیم‌الایام آشنایی داشتم. سال‌ها پیش در شبکه تبریز با هم همکار بودیم. آقای طاهرفر کارگردان کاربلد و با تجربه‌ایی هستند و همکاری با ایشان باعث افتخار من است.
طبق نظرات منتقدان و اهالی رسانه «آپاراتچی» در بین فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره فیلم فجر، اثر قابل دفاع و خوش‌ساختی بوده است. از نبودش در بخش سودای سیمرغ بگویید.
رضا ناجی: با توجه به تازگی موضوع، فیلم‌نامه قوی و خوش‌ساخت بودن «آپاراتچی» پذیرفته نشدنش در بخش سوادی سیمرغ برایم بسیار ناراحت‌کننده بود. انتظار می‌رفت مثل دیگر فیلم‌های بخش نگاه‌نو که توانستند در بخش رقابتی هم شرکت کنند این اتفاق برای «آپاراتچی» هم رقم بخورد. استقبال اهالی رسانه و منتقدین هم نشان می‌دهد «آپاراتچی» لایق حضور در بخش سودای سیمرغ بود.
«آپاراتچی» روایت جعفر است که عاشقانه فیلم‌سازی را دنبال می‌کند. همه‌ی ما زمانی برای اولین بار پا به سینما گذاشتیم و با این جادوی تصویری آشنا شدیم. رضا ناجی اولین بار چطور جادو شد؟
ناجی: زمان ما آشنایی با سینما مثل الان نبود که همه چیز در اختیار باشد و خانواده و یا مدرسه بچه‌ها را به سینما ببرند. اصلا سینما مثل الان در دسترس نبود. هر چند از دوران نوجوانی عاشق سینما بودم اما دقیقا خاطرم نیست اولین فیلمی که دیدم کدام فیلم بوده؛ چون خیلی سینما می‌رفتم. از فیلم‌های ایرانی «امیرارسلان نامدار» و «چهار راه حوادث» یادم است و از فیلم‌های خارجی هم فیلم‌های «تونی کرتیز» و «کرک داگلاس» را دوست داشتم.