گروه سینمایی هنرآنلاین: سینمای جنگ و دفاع مقدس در اوایل دهه ۶۰ و بعد از آن دهه ۷۰ نقش پررنگی داشت و بسیار خوش درخشید. در آن ایام بواسطه این که کشور درگیر جنگ بود، مخاطب نیز با آثاری که در این زمینه ساخته می‌شدند ارتباط برقرار کرده و با آن همذات پنداری داشتند. در آن زمان کوچه‌ها پر بود از بوی عطر شهادت و به همین جهت نیز آثاری که دراین حوزه ساخته می‌شدند، مخاطب را نیز بواسطه تازگی اتفاقات با خود همراه می‌کردند.
در دهه ۸۰ این سینما رنگ و بوی دیگری گرفت و در دهه ۹۰ شاید بتوان گفت به دست فراموشی سپرده شد و اندک اثاری در این حوزه ساخته شد که مخاطب با آن پیش برود و استقبال کند.
یکی دوسالی است که هادی حجازی فر که بیشتر او را در مقام بازیگر می‌شناسیم دست به ساخت سریالی با مضمون جنگ و دفاع مقدس زده که بخشی از آن در قالب یک فیلم سینمایی در چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و جایزه بهترین فیلم جشنواره را نیز از آن خود کرد.
«موقعیت مهدی» فیلمی که تمجید رهبری را همراه خود دارد، به کارگردانی هادی حجازی فر این روزها در حال اکران روی پرده سینماهای کشور است. فیلم در شش اپیزود به برهه‌ای از زندگی برادران باکری می‌پردازد. شهیدانی که در طی این سال‌ها اثری از آنها روایت نشده است و با وجود آنکه رشادت و دلاوری آنها در آن ایام بسیار پرآوازه بود، اما برای نسل جوان تنها یک نام هستند و لازمه ساخت چنین آثاری به وضوح حس می‌شد.
سینمای جنگ و دفاع مقدس ابعاد گوناگونی دارد که در این سال‌ها کمتر به آنها پرداخته شده است. ابراهیم حاتمی کیا و رخشان بنی اعتماد از جمله کارگردانانی هستند که روی دیگر جنگ را نیز دیدند و به تصویر کشیدند. حالا هادی حجازی فر در نخستین گام از کارگردانی خود به سراغ اثری جنگی رفت که از زاویه‌ای دیگر داستانش را روایت می‌کند. او زندگی فرمانده‌ای را به تصویر کشیده است که بیش از آنکه به جبهه و جنگ بپردازد به ابعاد خانوادگی و اجتماعی آن پرداخته است، هرچند بستر فیلم در زمان جنگ است، اما تاثیر روانی دیدن اسامی و نام‌هایی که زمانی همراه و همرزم فرمانده بودند و حالا تنها نامشان روی پارچه‌های تسلیت روی دیوارهای شهر نقش بسته، برادری که باید از جنازه برادر بگذرد تا حقی نادیده گرفته نشود، مردی که نوعروسش را تنها می‌گذارد و به دل جبهه می‌زند، مردی که باید بار نبود پدر را برای فرزند برادر پرکند، تنها گوشه‌هایی از درد و روایت‌های گوناگون و مختلف فرمانده‌های جبهه‌های آن روزگاراست که حجازی فر آنها را به تصویر کشیده است.
فیلم روایتی متفاوت از عاشقانه‌ای کمتر دیده شده با گویش آذری است، گویشی که شاید فارسی نباشد و همه مخاطبان به آن آشنا نباشند، اما این گویش نه تنها مخاطب را اذیت نمی‌کند بلکه هارمونی که در آن فضا ایجاد کرده است و اتمسفری که در بستر آن قصه روایت می‌شود، مخاطب را همراه خود می‌کند تا پا به جهان ناشناخته‌ها بگذارد و همراه کاراکترهای فیلم طی مسیر کند. در «موقعیت مهدی»، روایت رفاقت‌ها و برادری‌ها جنبه دیگری یافته و نوعی دیگر دیده می‌شوند.
هرچندد فیلم در پرداخت شخصیت‌ها اندکی گنگ است و به عمق آنها رسوخ نمی‌کند تا به معرفی بپردازد، اما بدون عمق بخشیدن هم به واسطه آشنایی که مخاطب در آن ایام از رشادت‌ها و از خود گذشتگی‌ها دارد می‌توان درک کرد و همراه شد.
سینمای جنگ در تمام دنیا همچنان مخاطبان خود را دارد و قصه‌های بسیاری وجود دارد که می‌توان به آنها پرداخت، چرا که هم جنبه سرگرمی و هیجان دارند و هم جنبه عاطفی و اجتماعی. از همین رو لازمه ساخت چنین آثاری برای مخاطب امروزی که عمدتا جوانانی هستند که طعم جنگ را نچشیده‌اند، بسیار احساس می‌شود. تنها کافی است که فیلمسازان را حمایت کرد تا در این زمینه گام بردارند. سینمایی که امروز بیش از هر زمان دیگری نحیف و رنجور شده و خالی از اتفاقاتی از این دست است.