سرویس سینمایی هنرآنلاین: نوشین زرنانی را بیشتر در قالب یک نقاش می‌شناسیم او پیش‌تر آثارش را در نمایشگاه‌هایی با عناوینی چون "نگهبان چشمه" و "بانوی آهنی" به نمایش گذاشته است و در این خلال پرفورمنس آرت و ویدئو آرت نیز کار کرده است. حالا او اقدام به ساخت یک فیلم کوتاه کرده است که در آن اختلال روانی دوقطبی را سوژه کرده است.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در این باره گفت: عنوان فیلم "دایپل" است و داستان درباره فردی است که مبتلا به اختلال روانی دوقطبی است. در واقع رفتن سراغ شخصیت دو قطبی و حس و حال تعلیقی که فرد مبتلا به آن گرفتار است در این فیلم به نمایش درآمده است؛ یک حس تعلیق بین دو موقعیت شیدایی و رسوایی، امری نزدیک به حال و هوای نسل ما و حتی کلیت جامعه، برای رهایی از این شرایط معمولا یکی از راه‌های پیشنهادی به بیمار شوک درمانی است و از عوارض آن می‌توان به فراموشی اشاره کرد که می‌تواند راه گریزی از موقعیت و خالی کردن ذهن باشد. تصویربرداری این فیلم هفت ماه پیش انجام شد و درحال حاضر مراحل پایانی تدوین را پشت سر می‌گذارد.
این هنرمند درباره چرایی انتخاب این عنوان نیز توضیح داد: من در دانشگاه در رشته شیمی تحصیل کردم. در شیمی یک موقعیت وجود دارد که یک مولکول زمانی که شکل دوقطبی القایی پیدا می‌کند به آن دایپل می‌گویند. در واقع تمام رفتار‌های ما به نوعی شبیه مولکلول‌ها و اتم‌هاست و از این رو این عنوان را برای فیلم انتخاب کردم.
زرنانی که از شاگردان کارگاه ویدیو آرت عباس کیارستمی بوده است، درباره تفاوت بین فیلم کوتاه و ویدئو آرت عنوان کرد: پایه کار من از ویدیو آرت می‌آید و در واقع فریم به فریم این فیلم برای من حکم یک ویدئو آرت را داشت.
این کارگردان درباره تاثیرپذیری از آثار عباس کیارستمی اظهار کرد: از نگاه من، عباس کیارستمی فلیسوف سینماست، با بیان کاملا شاعرانه. قطعا همه ما می‌توانیم از شعر الهام بگیریم و از فلسفه وام بگیریم.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که ویدئو آرت یا فیلم کوتاه کدامیک می‌تواند برای مخاطب امروزی جذاب باشد، بیان کرد: خیلی هدف جذاب بودن نیست، شاید ارتباط گیری با مخاطب و نوع مخاطب مطرح باشد. برای اینکه ویدیو آرت بیشتر در حوزه هنرمفهومی طبقه بندی می‌شود و مکان ارائه طبعا گالری و موزه است و نوع مخاطب قطعا خاص‌تر و ضمنا تایم و زمان هم قطعا محدود‌تر ولی وقتی کمی به سمت قصه‌گویی می‌رویم مخاطب بیشتری را می‌توانیم درگیر با کار یا اثر کنیم، بنابراین هرکدام می‌توانند به شکل جداگانه جذاب بوده و مخاطب خاص خودشان را نیز داشته باشند.
زرنانی در ادامه درپاسخ به سوالی دیگر درباره ورود به سینمای بدنه یا ادامه در مسیر فیلم کوتاه گفت: فقط این را می‌دانم که هر اثری می‌تواند قائم به ذات و کاملا مستقل باشد و لزوما خیلی فرمول شده نیست که ازفیلم کوتاه به بلند برسیم. حسن فیلم کوتاه و تجربی در واقع تجربه امکان‌های مختلفی است که به هنرمند یا فیلمسازش می‌دهد که در فیلم بلند به دلیل وسعت کار محدود‌تر می‌شود.
وی با اشاره به وضعیت فیلم‌های کوتاه و تجربی و اکران آن‌ها در گروه هنر و تجربه ادامه داد: من خیلی اخبار روز سینما را دنبال نمی‌کنم، فقط اکران‌های گروه هنر وتجربه را پیگیر هستم. قطعا با پاگیری هنر و تجربه شکل نگاه به سینمای هنری وتجربی جدی‌تر شده است، اما متاسفانه حمایت‌های مالی در این بخش اصلا وجود ندارد و همه آثار با هزینه خود فیلمسازها به شکل مستقل انجام می‌شود که این منصفانه نیست. در کنار این ما فیلم‌هایی داریم که با بودجه‌های چند ده میلیاردی دولتی ساخته می‌شوند که خیلی در گیشه موفق نیستند، در حالی که با بخش خیلی کوچکی از این بودجه‌ها می‌توان ده‌ها استعداد را برای فردای سینما کشف و شکوفا کرد.