به گزارش هنرآنلاین، سرزمین همیشه عنوان این مجموعه است که مرور نقاشی‌های انتزاعی این هنرمند را از گذشته تا حال به تماشا می‌گذارد. بهنام کامرانی زیر تیتر « سرزمین ِ همیشه » درباره این آثار شیرین اتحادیه نوشته است:

تاریخ منظره نشان می‌دهد که ما از خاک و درک زیست کره به چشم‌اندازی تقلیل‌گرایانه به منظره رسیدیم. برخی جنبش‌های اخیر هنر دوباره به خاک و مواد طبیعت بازگشت کردند و برخی تشابه میان بدن و زمین را در آثارشان نشان دادند. آثار تازه‌ی شیرین اتحادیه هر دو خاستگاه را مورد توجه قرار داده است. او تأکید دارد که برایش خاک و زمین در مفهومی گسترده اهمیت دارد، به همین دلیل موضوع انتخاب‌هایش از زمین و زن عشایر و خواننده‌ای سیاه پوست در دوره‌های کاریش را مشابه می‌داند. دریافت بدنمند او از موضوعات و عمل نقاشانه جلب توجه می‌کند. به این شیوه‌ی ادراک، مرلوپونتی اشاره کرده است. به نظر او ادراک نه دریافت کیفیت‌های حسی چیزهاست و نه حکم درباره‌ی آن‌ها، نه دریافت منفعلانه اجزاء منفصل امور حسی و نه حاصل استدلال یا قوای عقلی؛ بلکه شیوه‌ی مواجهه بدنی ما و شکل دستیابی ما به جهان است و این شیوه‌ی مواجهه، مقدم بر تفکر است.  

اتحادیه خاطره‌ی خود از خاک و دشت‌های ایران را در دریافتی بدنمند وحسی به نقاشی‌هایی بدل کرده است که کشش، فرسایش، اتفاقات و لایه‌های خاک و دست ورزی و کنش نقاشانه را با هم نشان می‌دهند. آثار او اگرچه دست آورد‌های هنرمندان مدرن و معاصرمانند مارک روتکو وپاتریک هرون و بعد‌تر آنسلم کیفر را در خود محفوظ دارند اما به شدت مبتنی بردریافت و عمل تجربی و زیستی هنرمند هستند. نقاشی‌ها فاقد عناصر تزیینی و کلیشه‌ای از منظره‌اند، در عوض نوسانات رنگ  و بافت و شکل و رنگ‌های غیر قابل پیش‌بینی و غریزی در جزییات، آن‌ها را به آثاری تامل برانگیز و تأثیر‌گذار بدل کرده است. انگار که لایه‌های خاک و فرسایش آن‌ها را می‌بینیم یا خاطراتی که در زمین از تاریخ به جا مانده است، بی‌اینکه اشاره‌ای مستقیم به عنصری شود. تفتیده بودن و کمبود آب در سرزمین ایران را می‌توان درسطوح رنگی کوچک و خطوط آبی رنگ دید که نویدبخش است.

اتحادیه در نقاشی‌هایش به درستی افق و اسمان را حذف کرده، با اینکه خطوطش بیشتر افقی هستند، تا تمرکز خود و بیننده را بر زمین و خاک بکشاند ورفتارِ خاک، رنگ‌ها، شکستگی‌ها، خراش‌ها و ترک‌هایش را پیش رو بگذارد. ابزار‌های متنوع نقاشی مانند آکرولیک و پاستل و لمس این اجزاء، اجازه‌ی کار لایه لایه و شهودی را به نقاش داده و او بر زمینه‌ای بافت‌بندی شده آن‌ها را به کار می‌گیرد. غرایز و بدن وحس‌های چندگانه‌ی ما با این نقاشی‌ها مواجه می‌شود و این رودر رویی، تنها تصویری نیست.

اتحادیه با این نقاشی‌ها انگار منظره را به زمین و خاک مبدل کرده و در عین حال به رسانه و تجربیات نقاشانه وفادار مانده است. این نقاشی‌ها هم چشم نوازند، هم به شدت منقلب‌کننده هستند و احساسات را به خود معطوف می‌کنند و راه را برای‌اندیشیدن هموار می‌سازند. عناصری بنیادین مانند خاک وآب را نشان می‌دهند وتفکرات درباره‌ی هستی و  زندگی وزوال را بیدار می‌کنند.

نمایشگاه سرزمین همیشه تا دوم خرداد (غیر از شنبه‌ها) در گالری ویستا به نشانی تهران، خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۱ با رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی چشم به راه دیدار هنرمندان است.