سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه گروهی کاریکاتور "معنی فاصله" با آثاری از کامبیز درم‌بخش، داود شهیدی، حسن کریم‌زاده، مهدی کریم‌زاده، دیان و آروین در گالری آتبین برگزار شد. داود احمدی مونس، مشهور به آروین که گردآوری این مجموعه را برعهده داشت، در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: این نمایشگاه را به پیشنهاد فرهاد آذرین مدیر گالری آتبین گردآوری و هنرمندانی را انتخاب کردم که خط کاری آنها نزدیک به هم بود. دیدگاه هر آدمی با دیگری متفاوت است، بنابراین کارهای متفاوتی توسط هنرمندان مختلف ایجاد می‌شود، اما آثاری که در این مجموعه به نمایش درآمده است هم از نظر تکنیک و هم از نظر دیدگاه شباهت‌هایی به هم داشت و سعی کردم مجموعه هماهنگی شکل بگیرد. آثار همه این هنرمندان کارهای خطی است که روی مقوا ارائه شده است.
آروین ادامه داد: همه تلاش ما این بود که در این نمایشگاه کارهای جدیدی به نمایش بگذاریم که به مناسبت همین نمایشگاه به وجود آمده‌اند، اما تعدادی از هنرمندان کارهایی از قبل داشتند که بسیار خوب بود و با موضوع نمایشگاه نیز هماهنگ بود. بر همین اساس تعدادی از آثار به تازگی و برای این نمایشگاه تولید شده‌اند و تعدادی دیگر از میان آثار قبلی هنرمندان هستند که پیش از این نمایش داده نشده بودند. موضوع نمایشگاه مرتبط با کرونا و شرایط فعلی است و درعین‌حال ایده آن از یکی از آهنگ‌های گروه بمرانی به وجود آمد و به آن فاصله‌ای که هنرمندان با مردم و همه مردم با یکدیگر دارند می‌پرداخت. البته فاصله بین آدم‌ها خیلی فراتر از این دوران خاص است و پیش از کرونا هم این فاصله به وجود آمده بود.
این کاریکاتوریست افزود: حضور کاریکاتور در گالری‌ها و نمایش کاریکاتور بر دیوار گالری هنوز غریب می‌نماید. پیش از این تعدادی از دوستان نمایشگاه‌هایی از کاریکاتورهای خود برگزار کرده‌اند، با این‌حال برگزاری نمایشگاه کاریکاتور هنوز چندان رایج نشده است. همه دوستان حاضر در این نمایشگاه وسواس خاصی برای حضور در گالری دارند چون خاستگاه کاریکاتور مطبوعات است، بااین‌حال به نظر من گالری می‌تواند محل خوبی برای نمایش این آثار باشد.
آروین ادامه داد: سال ۷۹ در گالری آتبین نمایشگاه گروهی از آثار کاریکاتوریست‌ها برگزار کردم و با توجه به اینکه آن دوران زمان تعطیل شدن بسیاری از مطبوعات بود، این‌طور مطرح شد که به خاطر بیکار شدن کاریکاتوریست‌ها و جا نداشتن آنها در رسانه، این نمایشگاه را برگزار کرده‌ایم. الان هم پس از ۲۰ سال به نوعی مطبوعات تعطیل هستند و کاریکاتوریست‌ها جایگاه چندانی در رسانه ندارند. کمتر نشریه‌ای با کاریکاتوریست‌ها همکاری می‌کند و اگر هم بخواهند کاریکاتوری منتشر کنند از آثار خارجی موجود در اینترنت استفاده می‌کنند. این بی‌وفایی مطبوعات به جامعه کاریکاتور است و با توجه به اینکه بخش رسانه چاپی برای کاریکاتور تقریباً از دست رفته است و رسانه‌ها حاضر نیستند پولی به کاریکاتوریست پرداخت کنند، احتمالاً باید فعالیت‌های خود را بیشتر معطوف نمایشگاه‌ها کنیم زیرا گالری هم می‌تواند رسانه‌ای برای کاریکاتور باشد.
او درباره برخورد مخاطب با کاریکاتور و میزان فروش این آثار گفت: من و تعدادی از دوستان تجربه فروش کاریکاتور را در گالری داشته‌ایم، اما آنچه از کاریکاتور می‌تواند در گالری مخاطب بیشتری داشته باشد وجوه سانتی‌مانتال آن است و به همین دلیل کاریکاتوریست‌ها بیشتر به سمت تصویرسازی می‌روند، ولی ما در این مجموعه تلاش کردیم که به این سمت نرویم. سال‌ها پیش وقتی اردشیر محصص یکی از کارهای خود را روی بوم اجرا کرد و این اثر به حراجی در لندن راه پیدا کرد، آبرویی برای کاریکاتور فراهم شد و کاریکاتور قیمت پیدا کرد. امروز هم به واسطه آن اتفاق کاریکاتور می‌تواند در گالری نمایش داده شود و حضوری مستقل از نشریات پیدا کند.
این کاریکاتوریست افزود: با وجود شرایط خاصی که در آن هستیم استقبال از نمایشگاه خوب بود. متاسفانه شاهد این هستیم که به فعالیت‌های فرهنگی و هنری اجحاف می‌شود و همه این فعالیت‌ها تعطیل شده‌اند، در صورتی که کرونا در همه جای شهر وجود دارد. با این‌حال فقط مکان‌های فرهنگی را تعطیل کرده‌اند در حالی که ازدحام محلی مانند گالری یا تئاتر اصلا به اندازه مترو یا بازار نیست.