به گزارش هنرآنلاین، زمانی رادیو تنها بهرهمند از چند شبکه مختصر و محدود رادیویی بود که شبکه سراسری که اکنون با عنوان رادیو ایران فعالیت میکند و شبکه رادیویی مجلس جزو قدیمیترین و معدود شبکههای صدا فعالیت میکردند، ولی طی چند سال گذشته تعداد شبکههای رادیویی افزایش بسیار زیادی پیداکردهاند و هر گروه یا موضوعی یک شبکه رادیویی دارند. برای نمونه رادیو پیام، شبکه رادیویی نمایش، رادیو تهران، رادیو اقتصاد و رادیو ورزش جزو شبکههایی هستند که طی چند سال گذشته کار خود را آغاز کردهاند و به فعالیتشان ادامه میدهند. این شبکهها تلاش میکنند مخاطبان خاص خود را داشته باشند. البته این شبکهها از جذب مخاطبان انبوه و از همه گروههای جامعه استقبال میکنند. با این حال موضوعی که این شبکهها مد نظر دارند، طیف خاصی از مخاطبان را در بر میگیرد و تمامی برنامهها و اخباری که پخش میکنند، برخوردار از محوریت همان موضوع خاص است. با این حال تاکنون هنرهای تجسمی نتوانستهاند صاحب یک شبکه یا حتی تعداد قابل قبولی برنامه در شبکههای مختلف رادیویی شوند. این در حالی است که برخی هنرها در برنامههای رادیویی از جایگاه خاص و قابل قبولی
برخوردارند. برای نمونه، تئاتر حتی آن زمان که یک شبکه رادیویی برای آن در نظر گرفته نشده بود، جایگاه ویژهای در رادیو داشت. اجرای نمایشهای رادیویی از دیر باز توسط مدیران شبکههای مختلف ارایه شده است. سینما که دیگر جای خود را دارد و اخبار و اطلاعات مربوط به آن یا حتی برنامههای نقد و بررسی و معرفی فیلمهای خارجی و ایرانی در تلویزیون همواره تولید و پخش شده است. ادبیات نیز که همواره با اما و اگرهای زیادی در تلویزیون و سینما مواجه بوده، جایگاه خاص خود را در میان شبکههای رادیویی دارد و به بهانههای مختلف کتابهای گوناگون با موضوعهای گوناگون معرفی میشوند و حتی گاهی برخی از آثار ادبیات کشورمان مورد نقد یا بررسی قرار میگیرد. برنامههای قصهگویی توسط مجریان مختلف رادیو جزو برنامههای با سابقه رادیویی به حساب میآید که یکی از مشهورترین این برنامههای رادیویی، قصه ظهر جمعه است که توسط رضا رهگذر ظهر جمعه هر هفته اجرا میشد. البته هنرهای تجسمی هر از گاه و به خصوص هنگام برگزاری جشنوارهها و دوسالانهها و همایش های هنری در رادیو مطرح شدهاند، ولی این برنامههای مقطعی هستند. حقیقت این است که در طول سال تعداد زیادی
نمایشگاه نقاشی، خوشنویسی، گرافیک، نقاشی - خط، مجسمهسازی و سایر هنرهای وابسته به گروه هنرهای تجسمی برگزار میشود که برخی از این نمایشگاه شایسته پرداختن بسیار زیادی دارد. به طور کلی هنرهای تجسمی جزو هنرهایی است که رشد آنها نیازمند حمایت قابل توجه متولیان این رشته و رسانهها است. مهمتر اینکه اگر هنرهای تجسمی و وابستگی و توجه به آن در کشور فراگیر شود و هر خانواده ایرانی حداقل چند اثر از هنرهای تجسمی (البته غیر از آثار ارزان قیمت و بازاری و بی کیفیت موجود در بازار) را در خانه داشته باشند، بدون شک روی روحیه کلی جامعه نیز تاثیر بسیار زیادی دارد. بر اساس نظر روانشناسان نگاه کردن به مناظر خوب و زیبایی که بتواند احساسات مثبت را در انسان برانگیزد باعث رفع مشکلات روحی و روانی و افزایش احساس رضایتمندی در زندگی میشود. به عبارت دیگر، اگر در خانه هر ایرانی بسته به تمایلات شخصی، اعتقادات و باورهای مذهبی و نیازهای روانی که دارد یک یا چند تابلو یا حتی مجسمه قرار داشته باشد که ساکنان خانه بتوانند هر روز با نگاه کردن به آن حس خوبی دریافت کنند، شرایط روحی بسیار خوبی در کل جامعه ایجاد خواهد شد. البته باید دقت کرد که رسیدن به
این نقطه و به عبارتی تبدیل شدن این اتفاق به عنوان فرهنگ عمومی نیازمند حمایت قابل قبول رسانهای است که در این میان رادیو به جهت فراگیری قابل توجهی که دارد و توجه بسیاری از آحاد مردم نسبت به استفاده از برنامه های رادیویی، میتواند نقش بسیار تعیین کننده در گسترش فرهنگ استفاده از آثار تجسمی در کشور داشته باشد. مازیار شیبانیفر پایان پیام/33
کد خبر:
10239
نگاهی به بیتوجهی مدیران رادیو به هنرهای تجسمی
سهم محدود تجسمگران در شبکههای صدا
طی چند سال گذشته شبکههای رادیویی هم به جهت کمی و تعداد و هم از نظر تعداد ساعتهایی که در طول شبانهروز برنامه پخش میکنند، گسترش بسیار زیادی پیدا کردهاند؛ به نحوی که در حال حاضر هر موضوع یا حتی هر گروهی یک شبکه رادیویی دارند، البته به جز تجسمگران یا به عبارت دیگر اهالی هنرهای تجسمی کشور که از کمترین سهم در میان برنامه های رادیویی برخوردارند.