" متاسفانه طی آموزشی که در مدارس اتفاق افتاده، آن طور که باید و شاید دل بچه‌ها با ادبیات فارسی و زیبایی‌های آن، گره نخورده است و از آن لذت نمی‌برند.یکی از مشکلات اصلی انتخاب محتواهایی است که نمی تواند ابعاد مختلف و زیبایی ادبیات را به دانش‌آموز نشان دهد."
پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی به «هنرآنلاین» گفت: یکی از مشکلات اساسی نظام آموزشی ادبیات فارسی در کشور این است که ما تخصص آموزش ادبیات را نداریم.معلم باید در آموزش ادبیات به یک جعبه‌ابزار و مجموعه‌ای از راهکارها مسلح باشد و از آنها در کلاس استفاده کند.
کتابهایی که اکنون به دست مخاطب می‌رسد از لحاظ غلطهای املایی، مشکلات انشایی، رعایت علائم‌سجاوندی و رساندن مفهوم درست به شدت نیاز به ویراستاری دارند؛ کتابها باید ویراستاری شده و جملات به شکلی تغییر داده شوند که مفهوم مورد نظر نویسنده به مخاطب منتقل شود.
قطعا نظام آموزشی ما سیاست‌هایی برای یادگیری زبان و ادبیات فارسی دارد که این گوهر گرانبها نسل به نسل منتقل و در عین حال پویایی و زیبایی این زبان حفظ شود. اما این سیاست‌ها باید منجر به یک برنامه دقیق شود که بعد از اجرای آن شاهد استفاده بی‌حدوحصر از واژه‌های بیگانه و یا حتی سخیف توسط کودکان و نوجوانان نباشیم
