محمدرضا نوروزپور در دومین رویداد «جام رسانه امید» با اشاره به رابطه دوسویه رسانه و امنیت روانی گفت: «هر اندازه امنیت روانی در جامعه افزایش یابد، امید نیز تقویت میشود و بالعکس؛ کاهش امنیت روانی نخستین زمینهساز افول امید جمعی است.»
وی افزود: «یکی از پایههای امنیت روانی، توانایی جامعه برای پیشبینی آینده است. وقتی فرد یا خانواده احساس کنند آیندهای پیشِ روی آنها نیست یا حداقلهای اقتصادی و معیشتی تأمین نمیشود، امنیت روانی آسیب میبیند. امنیت روانی علاوه بر شاخصهای اقتصادی، به امنیت فیزیکی و کاهش جرم و جنایت نیز وابسته است.»
نوروزپور با اشاره به اینکه «رسانهها قادر به معجزه نیستند اما قدرت ضریبدهی دارند»، گفت:
«رسانه میتواند بحران را بزرگنمایی کند یا با ارائه دادههای صحیح و راهحلهای واقعی، مسیر عبور از بحران را برای جامعه روشن سازد. رسانهها به تنهایی قادر به حل مشکلات اقتصادی نیستند، اما میتوانند با تحلیل درست، تبیین دقیق و روایت امیدبخش، ضریب امنیت روانی مردم را افزایش دهند.»
به گفته وی، آنچه امنیت روانی را تهدید می کند، نه وجود بحران، بلکه ناتوانی در یافتن راه حل است .
او تأکید کرد: «بیان مکرر مشکلات، بدون ارائه راهکار، جامعه را مضطرب و فرسوده میکند. رسانهها باید علاوه بر گزارش مسئله، مسیرهای علمی، عملی و بومیِ عبور از مشکلات را نیز معرفی کنند.»
معاون رسانهای وزیر فرهنگ با اشاره به نقش امیدبخش رسانهها در شرایط سخت و تقدیر از برگزارکنندگان همایش جام رسانه امید افزود:
«محتوای مثبت، دقیق و مسئولانه قدرت گرهگشایی دارد. تجمعات حرفهای اهالی رسانه از جنس جام امید، به ارتقای امنیت جامعه روانی کمک میکند، زیرا انسانها در جمع و در گفتوگو احساس امنیت بیشتری میکنند.»
وی با اشاره به تغییر نقش رسانه در عصر دیجیتال گفت: «امروز هر شهروند یک رسانه است و پیامرسانی یکطرفه جای خود را به گفتوگوی دوطرفه داده است. بنابراین هر فرد باید بپرسد محتوایی که تولید میکند چه اثری بر امنیت روانی جامعه میگذارد؟ آیا امید، همبستگی و اعتماد تولید میکند یا اضطراب، شکاف و بیاعتمادی؟»
نوروزپور افزود: «تولید محتوای منفی و ناامیدکننده، بدون تحلیل و بدون ارائه راهحل، صرفاً تخلیه هیجان و دامن زدن به تشویش و اضطاب است و به نوعی ضربه زدن به سرمایه اجتماعی کشور است. هر یک از ما باید اثر محتوای خود بر روح و روان جامعه را جدی بگیریم.»
معاون رسانهای وزیر فرهنگ بر ضرورت توجه به ظرفیتهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرهای ایران تأکید کرد و گفت: «بخشی از کاهش امید اجتماعی ناشی از نادیده گرفتن ظرفیتهای شگفتانگیز کشور است. نمونه روشن آن سواحل مکران است؛ منطقهای که ظرفیتهایش در دنیا کمنظیر است اما هنوز آنگونه که باید شناخته نشده و سرمایهگذاری لازم صورت نگرفته است.»
نوروزپور در پایان تصریح کرد: «جامعه زمانی احساس امنیت روانی میکند که باور داشته باشد آیندهای روشن در دسترس است و برنامهای برای بهرهبرداری از ظرفیتهای عظیم کشور وجود دارد. رسانهها با روایت صحیح، تحلیل دقیق و معرفی راهحلهای قابل اجرا میتوانند محور اصلی تقویت امید و امنیت روانی در جامعه باشند».