به گزارش هنرآنلاین،مهیار جوادیها با دو اجرای تازه، «توی همین تاریکی» و «بیستوچهارمین شب آذرماه»، از ۱۵ آبان در سکوی کاخ هنر میزبان مخاطبان تئاتر است. هر دو اثر از دل کارگاههای آموزشی و تجربههای گروهی شکل گرفتهاند و در آنها روایت شخصی، مستند و تعاملی با تماشاگر در هم آمیخته است.
نمایش «توی همین تاریکی» از ۱۵ آبان تا ۱۵ آذر، فقط در روزهای فرد ساعتهای ۱۸ و ۲۰ به مدت ۷۰ دقیقه اجرا میشود. نویسنده اثر ارژنگ طالبینژاد و طراح و کارگردان آن مهیار جوادیها است.
در این نمایش الهه اخوان، مریم اعرابی، بهنام افروغه، هاوژین باین چو، هانیه منصوری، ایوب نصیری، نیلوفر نصیری و مرجان هوشمندی بازی میکنند.
جوادیها درباره روند شکلگیری این اثر گفت: «توی همین تاریکی» نتیجه کارگاهی است که حدود دو سال پیش در انجمن اماس با همراهی ارژنگ طالبینژاد برگزار شد. هدف ما این بود که افراد بتوانند در یک فضای تئاتری باهم ارتباط تازهای بسازند؛ هم درون گروه و هم بیرون از آن. نمایشنامه براساس تجربههای واقعی شرکتکنندگان نوشته شد و حالا اجرای ما شکلی مستند و زنده از همان تجربههاست.
در خلاصه نمایش آمده است: «این تن من نیست که داره حرف میزنه، تاریکیه که دهنش رو باز کرده. سکوته که میخواد برات یه چیزی تعریف کنه. گوش میکنی؟»
این اثر فقط با تماشاگر محدود روی صحنه میرود.
نمایش «بیستوچهارمین شب آذرماه» نیز از ۱۶ آبان تا ۱۵ آذر در روزهای زوج و جمعهها ساعتهای ۱۷، ۱۸ و ۱۹ با مدت زمان ۳۰ دقیقه اجرا میشود.
نویسنده این نمایش کیوان حسینی است، امیر عباسیان دراماتورژ آن است و مهیار جوادیها کارگردانی را برعهده دارد.
در این اثر بهرام بهراد، معین حاجیمحمدی، کیوان حسینی، زهرا راد، صبا رضایی، ملیکا زارع، رضا سیدی، ترنج عسگری، مریم جعفری، ملیکا زاهدیفر، امیر عباسیان، علیرضا رمضانی، حنانه آهوخش و امیرمهدی ظهیرالدینی ایفای نقش میکنند.
جوادیها دربارهی این نمایش میگوید: «بیستوچهارمین شب آذرماه» نتیجه کارگاه «مونولوگسازی-بازی» است که با همکاری امیر عباسیان برگزار کردیم. شرکتکنندگان در این کارگاه مینوشتند، کارگردانی میکردند و بازی میکردند. نمایشنامه در همان کارگاه و از دل پیشنهادهای بچهها شکل گرفت. هر بدن در این اجرا بخشی از یک شخصیت واحد است؛ پرسوناژی که در ۱۴ بدن زندگی میکند.»
در خلاصه این اثر آمده است: «شب تولدم رو میام و باهات جشن میگیرم. امسال تو داشتی پیدا نمیشدی…»
این نمایش نیز با تماشاگر محدود روی صحنه میرود و برای افراد دارای آسم شدید یا مناسب نیست.
هر دو نمایش، تجربههایی از تئاتر تعاملی و مستند هستند که به جای نمایش صرف، گفتوگو میان بدن، ذهن و تماشاگر را جستوجو میکنند.
انتهای پیام