به گزارش هنرآنلاین، این کارگردان نامدار کشورمان دوشنبه شب بعد از نمایش مردمی فیلم "کیمیا" که به مناسبت دهه کرامت در پردیس سینمایی «مهر» کوهسنگی برگزار شد، به شرح خاطرات خود از آن مرحوم پرداخت و افزود: امروز وقتی به حرم مطهر رضوی نگاه می کنم و می بینم که همه زائران، مرد و زن و کوچ و بزرگ با گوشی های تلفن همراه خود در حال گرفتن عکس های سلفی یا عکس گرفتن از همدیگر هستند، برای من مثل خیال می ماند زیرا زمانی که ما می خواستیم صحنه ای از فیلم "کیمیا" را در حرم مطهر رضوی بسازیم، شرایط این گونه نبود و ورود دوربین و بازی بازیگران با محدودیت های زیادی همراه بود.
درویش بیان داشت: برای بردن دوربین به حرم مطهر رضوی مشکل زیادی داشتیم و نمی دانستیم که چگونه می توانیم آن را حل کنیم، اما گره بردن دوربین در یکی از صحن های حرم مطهر رضوی به دست مرحوم "خسرو شکیبایی" باز شد، ماجرا از این قرار بود که رییس دفتر تولیت او را در حرم مطهر رضوی دیده بود و به واسطه احترامی که برای آقای شکیبایی قایل بود، بانی آن شد که گروه تولید فیلم "کیمیا" با تولیت وقت آستان قدس رضوی ، مرحوم آیت الله واعظ طبسی دیدار کند.
وی ادامه داد: این موضوع در شرایطی رخ داد که به هیچ وجه امکان ملاقات با تولیت نبود، اما همه چیز مهیا شد تا در محضر حاج آقا طبسی در تالار آیینه حرم مطهر حضور پیدا کردیم، ایشان رضایت به حضور دوربین و بازیگر و گرفتن فیلم در آن را ندادند، ما هم مانده بودیم که چه کار باید بکنیم که ناگهان خسرو شکیبایی برای جلب رضایت ایشان در حالی که جمعی از روحانیون نیز در این تالار حضور داشتند، صندلی برداشت و آن را در وسط مجلس قرار داد و رویش نشست و دیالوگ ماندگار خود در نقش شهید "مدرس" در تله تئاتر مدرس را به نحوی اجرا کرد که همه را تحت تاثیر قرار داد و در نهایت رضایت حاج آقا طبسی را برای حضور دوربین در حرم مطهر رضوی گرفت.
دست خسرو در فیلم واقعا شکسته بود
این کارگردان به شرح خاطره دیگری از مرحوم شکیبایی در فیلم "کیمیا" پرداخت و گفت: خسرو شکیبایی روز سوم فیلمبرداری دچار حادثه و شکستگی انگشتان دست از چند قسمت شد، او را به بیمارستان رسانیدم و پنج عمل جراحی روی دست او انجام شد، این اتفاق برای فیلم "کیمیا" فاجعه بود و باعث می شد ساخت فیلم متوقف شود، اما مرحوم شکیبایی گفت که نباید فیلم متوقف شود، او پیشنهاد داد که فیلم به نحوی ساخته شود که "رضا" (شخصیت اصلی فیلم) با دست شکسته از اسارت بازگردد و به این ترتیب دست شکسته او مانع از ادامه ساخت فیلم نخواهد بود.
درویش افزود: در طول فیلمبرداری بخش دوم فیلم "کیمیا" که مربوط به بعد از آزاد شدن "رضا" بود و یک ماه در مشهد به طول انجامید؛ خسرو با همان دست شکسته، در حالی که درد زیادی را هم تحمل می کرد، همه پلان های خود را به بهترین نحو بازی کرد، این روحیه اش نشان می دهد که او بازیگری متعهد، عاشق، خلاق بود، ارتباط او با مردم و گروه فیلمبرداری هم بسیار خوب بود و روح لطیفی داشت.
لوکیش های فیلم کیمیا، همه واقعی بود
کارگردان فیلم "کیمیا" با بیان اینکه این فیلم چهارمین اثر سینمایی من است، گفت: نکته ای که در این فیلم جدا از قصه و اجرا است و برای من ارزشمند بوده، این است که بسیاری از صحنه های این فیلم که مربوط به جنگ است، در لوکیشن های واقعی رخ داده به طوری که در آن زمان هنوز آن بخشها بازسازی نشده بود، لوکیشن ها ساخته نشده بود بلکه واقعی بود. بخشهای از این فیلم شامل مدرسه، خانه ها و مسیرهای عبوری همه واقعی بوده و می توان از آن، بعدها به عنوان یک سند یا نمونه ای واقعی از جنگ در نظر گرفت.
وی بیان کرد: اگر از من پرسیده شود که ماندگارترین تصویر از فیلم "کیمیا" کدام صحنه است، خواهم گفت؛ صحنه ای که "رضا رضایی منش" شخصیت اصلی فیلم از اسارت بازمی گردد و دوستش که معلم است، هنگام خروج از مدرسه، او را به صورت فرد آشنایی از دور می بیند، همان موقع رضا ساک دستی خود را بر زمین می گذارد، گذاشتن ساک دستی بر زمین تداعی کننده بار سنگینی است که شخصیت اصلی فیلم در نهایت آن را بر زمین می نهد، همین نکته، هویت اصلی فیلم را تشکیل می دهد، خوشبختانه خسرو شکیبایی هم این صحنه را با تمام احساسش بازی کرد.
وی اضافه کرد: ساختمان مدرسه ای که در فیلم نشان داده می شود، در واقع ساختمان اداره آموزش و پرورش آبادان بوده که سه روز بعد از شروع جنگ، مسوولان و معلمان در همان محل گرد هم می آیند تا برای ادامه فعالیت مدارس تصمیم گیری کنند، در همان موقع راکتی فرود می آید همه آنان در همان محل شهید می شوند.
مهمترین نقش کارگردان، مدیریت ارواح جمعی است
وی با بیان اینکه ثبات و فهم هنری در سینما خیلی مهم است، افزود: مهمترین موضوع در حوزه فرهنگ، مدیریت ارواح جمعی است، کارگردان مولف که فیلم یا قصه خودش را می سازد، مهمترین کارش این است که مدیریت ارواح جمعی داشته باشد لذا نباید پرسشگر باشد بلکه باید هزاران سوال و مساله را پاسخ دهد.
کارگردان فیلم "کیمیا" درباره نحوه ساخت آن گفت: تهیه کنندگی این فیلم را "هارون یشایایی" برعهده داشت و کار ساخت را به من که کارگردان جوانی بودم، سپرد؛ طرح اولیه فیلم خام بود اما آن را پرورش دادیم و در دورانی که سالهای اولیه شکل گیری بنیاد فارابی بود، به تصویب رساندیم و شروع به ساخت کردیم.
درویش اظهار داشت: آقای یشایایی روح بلندی دارد، بلندنظر، دقیق، روشنفکر و صاحب نظر در حوزه قصه و تحلیل و بسیار با اعتماد به نفس در کار است، روش وی در تولید و ساخت در سینمای ایران باعث شده است که این روحیه اعتماد به نفس به هنرمندان هم منتقل شود.
درویش فیلم "کیمیا" را بسیار خاطره ساز دانست و بیان داشت: امروزه شرایط ساخت فیلم بسیار آسان شده است، اما من این فیلم در دوره دوربین های آنالوگ ساختم، دوربین ما در آن زمان ۲۵ کیلو وزن داشت و در مجموع کار فیلمسازی با تجهیزاتی که در اختیار داشتیم، بسیار مشکل تر از امروز بود، از سوی دیگر فیلمسازی در عرصه دفاع مقدس به تازگی شروع شده بود و من هم جزو سینماگران تازه کار بودم.
وی اضافه کرد: اما آنچه از پشت صحنه فیلم "کیمیا" در کنار کار با اساتیدی چون آقایان یشایایی و شکیبایی و خانم فرهی آموختم، بسیار بیشتر از آن چیزی بود که در جلوی دوربین به نمایش درآمد، در واقع ماجرای ساخت این فیلم برای من مانند دانشگاه بود و از بزرگان سینما در این اثر بسیار آموختم.
درویش در پاسخ به سوالی در خصوص فیلم "رستاخیز" به عنوان آخرین اثر خود گفت: من از این فیلم عبور کرده ام، این فیلم سرنوشت خود را دارد و زنده است، دیگر فیلم ساخته و دیده شده است.
وی در خصوص تولید کار سینمایی با موضوع امام رضا(ع) بیان کرد: همیشه دغدغه ام ساخت فیلمی با موضوع امام رضا (ع) بوده است، اما در واقع به قول معروف "او می کشد قلاب را"، آثاری که مربوط به اهل بیت (ع) است، خودش تو را فرا می خواند.