به گزارش هنرآنلاین، بیست و یکمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با سالروز شهادت امیرالمومنین امام علی علیه السلام است. در این مناسبت، اشعاری در سوگ شهادت نخستین امام شعیان از شاعران آیینی کشور منتشر می‌شود.
محمدحسین ملکیان
دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظهٔ رفتن دلش قرار نداشت
امیر هیچ به‌جز زخم بی‌شمار نخورد
امیر هیچ به‌جز درد بی‌شمار نداشت
شبانه‌های علی مثل روز روشن بود
اگر که پنجره‌ها پردهٔ غبار نداشت
نه در خیال خلافت که پیش چشمش این
به قدر وصلهٔ یک کفش اعتبار نداشت
و کینه‌ها همه یک تیغ شد فرود آمد
که چیز دیگری از کوفه انتظار نداشت
سعید بیابانکی
شب تا به سحر نماز می‌خواند علی
با دیدهٔ تر، نماز می‌خواند علی
آن صبح که سجده‌گاه در خون غلتید
گفتند: «مگر نماز می‌خواند علی؟»
محمدمهدی سیار
امام، رو به رهایی… عمامه روی زمین
قیامتی شده بعد از اقامه روی زمین
خطوط آخرِ نهج البلاغه ریخت به خاک
چکید خون خدا در ادامه روی زمین…
خودت بگو! به که دل خوش کنند بعد از تو
گرسنگان ”حجاز» و ”یمامه» روی زمین؟
زمان به خواب ببیند که باز امیرانی
رقم زنند به رسم تو نامه روی زمین:
"مرا بس است همین یک دو قرص نان ز جهان
مرا بس است همین یک دو جامه روی زمین… "
تو رفته‌ای و زمین مانده‌است و ما اینک
و میزهای پُر از بخشنامه… روی زمین
عبدالرحیم سعیدی راد
ناگهان در یک سحر ایمان خود را یافتم
جان سپردم آن‌قدر، تا جان خود را یافتم
سورهٔ اخلاص را می‌خواستم پیدا کنم
لای شب‌بوها، شبی، قرآن خود را یافتم…
یک شب «قدر» آسمان گل کرد در آیینه‌ام
ذکر «یا منّان» و «یا رحمان» خود را یافتم
ذکر می‌گفتم ولی حالی پریشان داشتم
در شب «الغوث‌ها» درمان خود را یافتم
شانه‌ام لرزید و برپا شد قیامت در دلم
تا به سر قرآن گرفتم، جان خود را یافتم…
محسن کاویانی
دیگر رسید لحظهٔ فردای بی‌علی
پوچیم و هیچ ما پس از این، ”ما» ی بی‌علی
ای کاسه‌های شیرِ به صف ننگ بر شما
گر از علی کنید تمنای بی‌علی
مُرغ از قفس پرید ندا داد جبرئیل
اینک شما و وحشتِ دنیای بی‌علی
قرآن بی‌علی ثمرش ابن ملجم است
دارد خطر تلاوت هر آیه بی‌علی
بوی شکاف کعبه گرفته طواف ما
باید گریخت ورنه ز هر جای بی‌علی
جز یا علی مگو و مدد از جهان مجو
شیطان نشسته در پس هر ”یا» ی بی‌علی
با یا علی ست گر دَم او زنده می‌کند
بی‌معجزه ست هر دم عیسای بی‌علی
رمز شکاف کعبه و دریا علی ست، پس
غرق است بین حادثه موسای بی‌علی
در ”عین» و ”لام» و ”یا» همهٔ درس‌ها گمند
بیهودگی ست مشق الفبای بی‌علی
یک عده پای غیر علی پا گرفته‌اند
اسلامشان شده ست چه بی‌پایه بی‌علی
شیری که خورده‌اند از آن رو که نیست پاک
از آنشان شده ست اذان‌های بی‌علی
”ما را خدا ز زهد ریا بی‌نیاز کرد»
دلخوش بمان تو شیخْ به تقوای بی‌علی …