به گزارش هنرآنلاین، مهدیه ابوالحسن گفت: مدتی است تصمیم گرفته‌ام برپایی نمایشگاه در فضایی خارج از گالری را تجربه کنم و از این رو پس از بررسی‌های متعدد تصمیم گرفتم نمایشگاه یک روزه «مکان، لامکان» را در فضای نیروگاه زرگان اهواز برپا کنم که پس از پیگیری‌های لازم این رویداد هنری به نمایشگاه گردانی صادق خلیفه روز ۲۱ اردیبهشت ماه درتعمیرگاه نیروگاه زرگان اهواز برگزار شد. دراین نمایشگاه مجموعه ۲۰ اثر که شامل چیدمان، مجسمه و طراحی و کاغذ‌سازی بود به نمایش درآمد.
او درباره عنوان و وجه اشتراک آثارش با فضای نیروگاه گفت: تا زمانیکه یک اثر هنری در ذهن زیست می‌کند، در لامکان است و چنانچه خلق شود، مکانی را به وجود می‌آورد. ادامه حیات در دنیای ماده، وابسته به قرارگیری در مکانی است که با ماهیت خود هم‌ارتعاش باشد. کارخانه‌ها، زخم‌هایی هستند که ما لاجرم بر تن زمین می‌زنیم تا به حیات خود ادامه دهیم. همنشینی زخم‌ها و زیست اثر و فضا در یک نقطه، به من این امکان را داد که بیشترین همزادپنداری را با این مکان ببینم. در این نمایشگاه، من مکان و لامکان ذهن و اثر را در ارتعاشی همسو جمع کرده‌ام.
ابوالحسن همچنین درباره نمایشگاه‌گذار گفت: نمایشگاه گذارپنجمین نمایشگاه انفرادی‌ام است و با این نمایشگاه همان گونه که از عنوانش برمی آید از یک مرحله کارم عبور کرده‌ام و در این نمایشگاه من مجموعه‌ای از آثار اخیرم که شامل طراحی، مجسمه، کاغذ‌سازی است را به نمایش گذاشته‌ام. نمایشگاه لامکان، لازمان و نمایشگاه‌گذار هر دو از رویداد‌هایی هستند که برگزاری آن توسط گالری سرادی پور رقم خورده است.
او در بخشی از استیمنت این نمایشگاه آورده است: آن بخش‌هایی که تراشیده، سوزانده، کنده و دور ریخته شده‌اند همان چیزیست که در آثار من از دیده نهان اما در درون ما نهفته است. این بخش‌ها به‌سانِ زخم‌هایی‌اند که با گذر زمان التیام یافته‌اند و من فقط آن‌ها را رو به آینه گشوده‌ام. زیرا زمان بر آینه اثر نمی‌گذارد. آینه همانا «دگرجا»یی است خارج از مفهومِ زمان. دگرجایی که تو در آن «هستی» و در‌عین‌حال «نیستی». چنین زخم‌هایی تنها با یادآوریشان فراموش می‌شوند.
آنچه در آثار من نمایان می‌شود حجمی است که از زخمه‌های ویرانی‌ها بقاء یافته است. هر اثر نشانی از انسانی است که از بقایایِ زخم‌ها نیرو می‌گیرد و تنها خاکسترِ آن به یادمان می‌آورد که چیزی زمانی وجود داشته بی‌آن‌که باقی‌مانده‌ای از خود بر جای بگذارد. با گذر هر لحظه چیزی در ما می‌میرد و زخم‌ها و تکرار آن‌ها در لایه‌ها و آینه‌ها در آثار من گواهی بر تجربۀ خاکستر‌ها هستند. تجربۀ خاکستر‌ها نه‌فقط تجربه‌ایست از فراموشی، بلکه تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ خودِ فراموشی، تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ آن چیزی که هیچ باقی‌مانده‌ای ندارد. لایه‌های زمان همچون آینه وفادار است چنانکه فقط به شما حقیقت را آشکار می‌کند. تصویری که در آینۀ آثار من می‌بینید بقایایِ زخم‌های ماست؛ زخم‌هایی که حتی گذر زمان آن‌ها را از میان نمی‌بَرَد و همواره می‌تواند درمقامِ آغازی دوباره باشد.
مهدیه ابوالحسن، طراح، مجسمه ساز متولد ۱۳۵۹؛ تهران است. او تاکنون در ولتا آرت بازل سوئیس؛ در آرت فر آنکارا ۲۰۱۹ آثارش به نمایش درآمده است. او تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی درگالری شوادون، نیروگاه اهواز، گالری سرادی‌پور وطراحان آزاد داشته است و در بیش از ۲۰ رویداد گروهی حضور داشته است.
گالری شوادون درخوزستان شوشتر، خیابان عبدالله بانو واقع شده است.