سرویس مد و لباس هنرآنلاین: حمید عظیمی مدیرعامل شرکت میهن پوشان پارس با برند تجاری "وان بای وای" که طی دورههای متوالی، تجربه عضویت در شورای سیاستگذاری و داوری جشنوارههای مد و لباس فجر را نیز بر عهده داشته است، بهتازگی با انتشار مطلبی در فضای مجازی، نقد صریح خود را به برخی جریانات عرصه مد و لباس و مسائل مرتبط با انجمن صنایع پوشاک کشور وارد ساخته و به پرسش "مشکل صنعت پوشاک چیست؟" پاسخ داده است.
البته عظیمی این متن را پیش از انتخابات مجمع عمومی انجمن صنایع پوشاک کشور منتشر کرده و درباره پا پس کشیدن بزرگانی همچون هاکوپیان از حضور در این انتخابات هشدار داده است.
مشروح این متن را در ادامه بخوانید:
"اینکه دوستانی در صنعت پوشاک و طی چند سال گذشته به این فکر افتادند که باید انجمنی تحت عنوان انجمن صنایع پوشاک را به وجود آورند، قابلستایش است.
اما اتفاقاتی در این چند سال به وجود آمده که متأسفانه خوشایند و مطلوب بسیاری از دوستان نبوده است.
معتقدم که در مواجهه با هر مسئلهای در زندگی ابتدا باید درد را تشخیص داد و سپس به درمان آن فکر کرد، اما واقعاً درد چیست؟
مشکل صنعت پوشاک چیست؟
چرا خروجی قابل قبولی را مشاهده نمیکنیم؟ و هزاران سؤال بدون جواب پیش روی خود داریم.
مثالی میزنم، برای درمان شخصی که بیماری قلبی دارد احتیاج به متخصص قلب داریم، احتیاج به بیمارستان فوقالعاده تخصصی داریم، دکتر بیهوشی و هزاران تست از بدن بیمار و بعد از طی همه این مراحل تازهکار شروع میشود، جراح عمل قلب باز را انجام میدهد و ساعتها زمان میگذرد تا بیمار وارد بخش شود. بعد از چندین ماه بیمار شاید بتواند به حالت قبل برگردد.
حالا با توجه به این مثال و مراحل موجود در آن بیایید صنعت پوشاک را مورد بررسی قرار دهید. یک کشور که به تولیدکننده بها نمیدهد، قاچاق بیداد میکند، وزارتخانهها از قبیل دارایی و بیمه و اداره کار و هزاران مورد دیگر دست و پای تولید را میبندند، تولیدکننده در شرایطی قرار میگیرد که باید نقش آن بیمار را بازی کند. عدهای متخصص میآیند تا عمل قلب را انجام دهند که شاید وضع آن در قیاس با عمل واقعی قلب خیلی بدتر باشد،
درد اینجاست، دردی بسیار فراوان که هر متخصصی میآید برای جراحی درد مشکلی را میبیند و برای اینکه بتواند کارش را درست انجام دهد مجبور است که یک سری کارهای ویژه را انجام دهد.
هستند دوستانی که متأسفانه دوست ندارند انجمن صنایع پوشاک ایران کارش را درست انجام دهد. طبیعی است که شروع به تخریب میکنند. آنهم از نوعدوستانه و پیچیده در شولای رفاقت!! در پی آن هستند که این انجمن را توسط همین اعضای موجود از بین برده و به اهداف خود برسند.
دوستان! اینها همه درد است، دردی بزرگ که بعدها مشخص میشود چه هزینههایی برای اصلاح و ترمیم آن پرداخت شد ولی نتیجه مطلوب حاصل نشده است.
اما درمان چیست؟ چه باید کرد؟ واقعاً چه درمانی را میشود تجویز کرد؟
آیا ما باید عقب بنشینیم؟ آیا ما باید مثبت اندیش باشیم؟ یا شاید هم منفی گرا! یا اینکه واقعاً بدبین باشیم؟
من راهکاری دارم و ارائه میکنم.
میدانید دکترها زمانی که فارغالتحصیل میشوند، قسم میخورند. نظامیها هم وقتیکه درجه میگیرند قسم میخورند.
ولی ما متأسفانه قسم نخوردیم! که اگر قسمخورده بودیم بهراحتی کنار نمیکشیدیم!
با این شرایط واقعاً تکلیف چه میشود؟
اگر این انجمن از بین برود و در آینده اگر تشکلی دیگر به وجود بیاید باز کسی اعتماد میکند؟
من معتقدم که باید جهادی عمل کنیم. بهنوبه خودم برای دوستان اعلام میکنم تا در جریان باشند که مرشد امروز انجمن ما جناب آقای هاکوپیان اگر بخواهد پا پس بکشد و در مجمع روز چهارشنبه کاندید هیئتمدیره نشود، باعث خواهد شد که انجمن سقوط کند و یا رگی از صنعت پوشاک پاره شود و قلبی بایستد که اینگونه مرگ حتمی خواهد بود.
آنجا را نمیدانم، اما اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند باور نمیکنند چیزی را از دست داده باشی.
درختی که قطع میشود تبرداران به سمتش یورش میبرند تا قطعهقطعهاش کنند و از آن برای تولید گرما سود ببرند. زمانی که ذغال میشود دیگر حتی او را به یاد هم نمیآورند، فقط از بین میرود.
کشوری میتواند پیروز باشد که از تجربه بزرگان و همت جوانان همزمان و همراستا استفاده کند. در غیر این صورت محکومبه فناست."