گروه ادبیات خبرگزاری هنرآنلاین - دولتمند خالُف یکی از خوانندگان سرشناس فارسی‌زبان اهل تاجیکستان بود که روز یکشنبه 29 بهمن دار فانی را وداع گفت.
وی خواننده قطعه تاثیرگذار «شاه پناهم بده» بود که احتمالا به گوش بسیاری از فارسی زبانانی که به حضرت علی‌ابن‌موسی‌الرضا(علیهالسلام) ارادت دارند، آشنا است. با آقای محمود حبیبی کسبی شاعر این اثر فاخر درباره حال و هوای تاثیرگذار این قطعه گفتگو کردیم.
محمود حبیبی کسبی درباره حال و هوای این اثر و مسیری که سروده وی به قطعه موسیقی «شاه پناهم بده» تبدیل شد به هنرآنلاین گفت: شعر «شاه پناهم بده» سال 1384 در شب تحویل سالی که با اربعین سیدالشهدا (علیهالسلام) مصادف شده بود در حرم امام رضا (علیهالسلام) سروده شد. حال و هوای بنده در زمان سرایش این شعر بسیار خاص بود و در محضر حضرت منقلب شده بودم. چند سال بعد در سال 1394، دوستان ما در آستان قدس رضوی تصمیم گرفتند یک آلبوم موسیقیایی در باب زیارت علی‌ابن‌موسی‌الرضا (علیهالسلام) تولید کنند. بنده در ابتدا اطلاع نداشتم که قرار است این شعر توسط چه کسی خوانده شود و چه کسی آهنگسازی آن را به عهده خواهد داشت. بعد از مدتی متوجه شدم، قرار است آقای دولتمند خالُف خواننده این کار باشند. این انتخاب بسیار مبارک بود، زیرا این شعر با جنس موسیقی و صدای ایشان تناسب داشت. بعد از این اتفاق، بنده تا لحظه‌ای که قطعه «شاه پناهم بده» به همراه نماهنگ آن منتشر شد، هیچ دخالتی در تولید آن نداشتم.
حبیبی کسبی اضافه کرد: وجه دیگر این اثر هم موسیقی بود که آقای طوی‌جان نیازی که آهنگسازِ اهل ترکمن صحرا هستند، موسیقی این کار را ساختند. جالب بود که خود آقای نیازی هم سه روز در حرم امام رضا (علیهالسلام) ماندند و این ملودی را آنجا و در حال و هوای حرم ساختند. اگر شعر این بنده کمترین را کنار بگذاریم، آهنگ و آواز در نهایت زیبایی و زلالی ساخته و خوانده شده است. این قطعه به لطف امام رضا (علیهالسلام) به خوبی دیده شد. این دیده شدن هم بدون حمایت ارگان و یا سازمان خاصی اتفاق افتاد. در واقع این قطعه خیلی آرام و طی یک روند طبیعی به مخاطب رسید.به شکلی که تا چند سال بعد از ساخت کمتر دیده شده بود. اما خوشبختانه طی سه چهار سال اخیر بیشتر شنیده شد و مورد توجه عاشقان علی ابن موسی‌الرضا (علیهالسلام) قرار گرفت.
وی همچنین حس و حال خود در زمانی که برای بار اول قطعه شاه پناهم بده را با صدای دولتمند خالف شنید را این گونه توصیف کرد: در مرحله اول وقتی شاعر اثر خودش را با موسیقی و آواز شخص دیگری می‌شنود، این شوق را دارد که خواننده و آهنگساز چه برداشتی از عواطف و احوالش داشته‌اند. زمانی هم که ماحصل تلاش شاعر، عرائضش به علی ابن موسی الرضا (علیهالسلام) باشد، این شوق چند برابر می‌شود. من وقتی برای بار اول قطعه «شاه پناهم بده» به دستم رسید، چندین بار پشت سر هم آن را گوش کردم؛ در زمان گوش دادن به آن قطعه حالی به من دست داد که در قالب کلمات نمی‌گنجد. شاید بتوان گفت احوالات من در زمان سرودن شعر به آقای طوی جان نیازی در زمان ساخت موسیقی و آقای دولتمند خالف در زمان خواندن اثر تزریق شده بود. در واقع حال سرودن بنده با آهنگ و ملودی زیبای طوی جان و آواز جادویی دولتمند ضریب پیدا کرد و مضاعف شد. در واقع حالی در این کار وجود دارد که همه ما آن را تجربه کرده‌ایم. این حال و هوا، هربار که تکرار می‌شود، باز هم تازه است. این احوال مثل خود زیارت است و ما هربار که محضر حضرت امام رضا (علیهالسلام) مشرف می‌شویم آن را تجربه می‌کنیم و گویی اولین بار است به زیارت می‌رویم. جالب بود که خیلی از شنوندگان اثر هم به من گفتند که بعد از سالها، هنوز هم بعد از شنیدن این قطعه منقلب می‌شوند.