گروه تئاتر هنرآنلاین: محمدحسین ناصربخت، نویسنده، پژوهشگر و استاد تئاتر و هنرهای نمایشی درباره جدیدترین فعالیت‌های خود به هنرآنلاین گفت: من در حال حاضر دو پروژه پژوهشی نسبتاً جدید دارم که مدتی است در این زمینه‌ها کار می‌کنم. یکی از آن‌ها پیرامون اسناد نمایش‌های شادی‌آور ایرانی در دوران پهلوی است. در واقع اتفاقاتی است که ما بین سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۵۷ در حوزه نمایش‌های شادی‌آور ایرانی رخ داده است. این پروژه تقریباً رو به اتمام است و ویرایش‌های نهایی آن را انجام می‌دهم. یک سری سندهای جدید که در آرشیو اداره نگارش موجود بود را معرفی و بررسی کرده‌ام.
وی ادامه داد: پژوهش دیگر من در زمینه تاریخ تحلیلی تئاتر ایران است. فاز اول آن که تا سال ۱۳۵۷ و زمان پیروزی انقلاب اسلامی است را تمام کرده‌ام و فقط تحلیل درباره برخی آثار نمایشی باقی مانده است. تقریباً ۷۵ درصد این کار را انجام داده‌ام و امیدوار هستم که این کارها را تا پایان تابستان به اتمام برسانم.
این نویسنده درخصوص زمان انتشار کتاب‌هایش عنوان کرد: فاز اول این کارها با یک پروژه در دانشگاه هنر آغاز شدند ولی هنوز درباره این موضوع که آن‌ها را کجا منتشر کنم تصمیم نگرفته‌ام. هر کجا طالب باشند این کارها را منتشر کنند من سعی خواهم کرد این کار را انجام دهم. از آنجایی که نشرهای خصوصی نمی‌توانند در اینترنت سرمایه‌گذاری کنند باعث می‌شود مخاطبان کمتر امکان خرید داشته باشند.
ناصربخت هدفش از انجام این پژوهش‌ها را این‌گونه بیان کرد: این پژوهش‌ها نتیجه فعالیتی است که من در سال‌های اخیر داشتم. من در دانشگاه بیشتر در حوزه نمایش‌های ایرانی و شرقی تدریس می‌کنم. به هر حال تجربیاتی که در این سال‌ها به دست آورده‌ام را سعی کرده‌ام تدوین کنم. هدف من از انتشار این کتاب‌ها بیشتر مطالعه دانشجوبان و علاقه‌مندان تئاتر است.
وی که عضو هیئت علمی دانشگاه هنر است، درخصوص امکانات سخت‌افزاری آموزش آنلاین و مقایسه آن با امکانات سال گذشته گفت: امکانات نرم‌افزاری تا حدودی تغییر کرده. حداقل در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره که من تدریس می‌کنم، مسئولین دانشگاه تلاش کرده‌اند تا جایی که ممکن است فضای مناسبی را ایجاد کنند ولی نمی‌توانیم بگوییم کاملاً مطلوب است چون ما ناگهان با این شرایط روبرو شدیم. در حال حاضر امکانات آموزش آنلاین نسبت به سه ماهه اول شیوع ویروس کرونا بهتر شده و ما جلوتر رفته‌ایم. اساتید و دانشجویان هم نسبت به اوایل با این سیستم آشناتر شده‌اند ولی واقعیت این است که در حوزه تئاتر نمی‌شود دروس را به صورت مجازی دنبال کرد. تجربه گروه بودن برای دانشجوی تئاتر مهم است و این مسئله یک سری مشکلات را به‌خصوص در بخش عملی پایان‌نامه‌ها پدید آورده است. درست است که ما دچار مشکلات زیادی شده‌ایم ولی همین فضای مجازی گاهی پیشنهاداتی را در زمینه تدریس می‌دهد و باعث می‌شود ما برخی از مسائل را تنظیم کنیم. از این جهت شاید آموزش آنلاین فرصت خوبی بوده است.
این استاد دانشگاه در پایان تاکید کرد: تئاتر باید در عمل اتفاق بیفتد. من امیدوار هستم ما زودتر از این شرایط عبور کنیم و تئاتر در جامعه جریان داشته باشد. به هر حال بخشی از آموزش ما از طریق دیدن این نمایش‌ها اتفاق می‌افتد. فضا برای هنرمندان تئاتر که زندگی‌شان بر مبنای اجراهای تئاتری می‌گذرد بسیار سخت شده است. یک ویژگی تئاتر که آن را از سایر هنرها منفک می‌کند زنده بودنش است. تئاتر در حال حاضر در کل دنیا با این معضل روبروست که این زنده بودن دیگر وجود ندارد.